Ik blijf deze week maar best even weg van alle sociale media ….
We worden bestookt met foto’s van kindjes (en volwassenen) die feest vieren.
Retteketet! Ik heb mijn feestneus opgezet … Het is CARNAVAL!!!
Maar ik stoor me een beetje (een beetje hard) aan het feit dat de traditie rond gans het carnaval-gebeuren wat verdwijnt.
Ik stoor me niet aan de foto’s van de vrolijke kindjes. Nee! Ik hou van kinderen.
Hoe meer, hoe beter ….
Mensen die plezier maken toveren een lach op mijn gezicht, pret bij een ander is feest in mijn hartje.
Ik stoor me wel aan al die synthetisch gefabriceerde kostuumpjes.
Prinsessen en superhelden uit een pakje, bestelt op Ali expres of eender welk Aziatisch gestuurd verkoopsplatform.
Er wordt niet meer naartoe ‘gewerkt’ of naar uitgekeken …
Dat deed ik wel, bijna twintig jaar geleden, met mijn zonen. En wij hadden zooooo’n plezier 🙂
Al van halverwege januari werd alles uitvoerig besproken en gepland.
Als wat willen jullie verkleed gaan?
Een dansende DJ, meneertje Eekhoorn, een superheld, prinses, microfoon of een robot …
En dan knutselen maar!
Eerst werd gedetailleerd gepland welke materialen we zouden gebruiken, hoe we het gingen aanpakken en wie welk taakje kreeg.
We schreven en tekenden dit uit op papier en stippelden een planning uit.
Dan doken we in onze kleerkasten op zoek naar oude kledij die we zouden kunnen verknippen, tafellakens en gordijnen, speurden de garage af naar bruikbare materialen of gingen op bezoek bij familie om daar wat te gaan neuzen in kelders en op zolder.
Kartonnen dozen, oude stoelen, wc-rolletjes, kapotte paraplu’s en emmers … Alles kon gebruikt worden.
Er werd NIET naar de winkel gereden.
We maakten verkleedkostuums met wat we hadden, kregen en konden vinden.
Het stimuleert de kinderen hun creativiteit en behendigheid. Misschien zelfs ook dat van de ouders.
Eigenlijk is het een leerrijk proces voor iedereen.
Na weken knippen, naaien, plakken, verven en vaak tientallen keren opnieuw beginnen waren we, meestal nét voor het carnavalsfeest, klaar.
Inventiviteit werd gestimuleerd op de scholen, het meest creatieve en zelfgemaakte kostuum kon een prijs winnen!
En al was dat een eenvoudig zakje snoep, het was een prijs! Dubbel geluk.
Heerlijke tijden …
Zowel voor mezelf als voor mijn kinderen.
Hoewel toen, twintig jaar geleden, de opkomst van de in plastiek verpakte polyester Spiderman-pakken en prinsessenkleedjes wel aan een opmars begon en je in een kleine dorpsschool al vaak de verscheidenheid miste als je in de stoet meerdere krak-dezelfde idolen zag passeren.
Ik vind het jammer, dat weinigen hun kinderen dat authentieke stukje van carnaval nog meegeven.
Zeker ook omdat ik in een dorpje ben opgegroeid, Oelegem, waar carnaval echt nog wordt gevierd zoals het hoort.
Op de vrijdag voorafgaand op het krokus-verlof trekken alle kindjes van de scholen in een heuse stoet door de straten.
De dinsdag daarop is het dan écht carnaval! De Kermis strijkt neer doorheen het dorp en tegen de avond trekt elke Oelegemmenaar, in groep of solo, hun meest creatieve verkleedkostuum aan dat elk jaar uitvoerig wordt uitgekozen en besproken. Ieder café is open en doorheen de straten klinken carnavalliederen luid. Gerstenat vliegt in het rond … Carnaval is daar echt een heerlijk feest.
Daarom des temeer dat ik me er aan stoor dat er elders snel en gemakkelijkheidshalve, naar de winkel wordt gereden of online een verkleedsetje wordt besteld. Op 5 minuutjes gekozen en klaar is Kees!
Er mag al bijna nergens meer confetti gestrooid worden … Wat ik ergens begrijp, het kost de gemeentediensten enkele dagen en ons wel wat belastingsgeld, om alles weer op te kuisen. Maar stiekem heb ik dat er wel voor over, de ongestoorde pret van een kind is onbetaalbaar, toch?
Dus behalve een dagje carnaval op school, al dan niet met een stoet door de straten erbij, houdt voor velen daar het carnavalsgebeuren op.
Vandaag de dag zie ik raar of zelden nog een zelfgemaakt carnavals-kostuum.
Dingen samen doen met je kinderen, wekenlang toeleven naar een groots feest en fantastische dag.
Niets zo fijn als dat …
Nu denk je misschien: “Min, waar maak jij je toch druk in?”
Maar het zijn tradities die verloren gaan, met alle gebeuren die erbij horen, wat me stoort.
Kinderen hun geluk dat beetje bij beetje wordt afgenomen terwijl de verplichtingen en de druk op school steeds verhogen.
Momenteel ben ik een weekje op verlof in het zonnige zuiden: de Ardennen.
Gezellig met een vriendin en haar familie.
Krijgt haar dochter plots een bericht op haar online medium van het school, dat ze op maandag twee toetsen heeft.
Ze mag dus studeren terwijl het eigenlijk onbezonnen vakantie hoort te zijn.
Kinderen worden minder en minder kind.
Van schooluit, maar ook van thuisuit.
Mag ik u allen, ouders of grootouders, stimuleren om volgend jaar met carnaval jullie meest creatieve zelf boven te halen?
Knutsel, maak pret met de kinderen, naai en verf, knip en plak!
Een Zeeuwse boer, een eskimo
Roodkapje en Pinokkio
Een indiaan, een kapitein
Een Mexicaan of Harlekijn
Een edelvrouw, een nobele heer
Of Mickey Mouse met Teddybeer!
Zet in je agenda: woensdag 15 januari: voorbereiding carnaval!
Ik beloof je dat het resultaat voldoening zal geven …
Afbeelding van 5598375 via Pixabay
