Balgerhoekse balorigheid
door Pieter Vanraes
Balgerhoeke is een dorp in Oost-Vlaanderen. Het ligt langs het schipdonkkanaal op de grens van Eeklo en Maldegem. Balgerhoeke is een zelfstandige parochie. Alhoewel Balgerhoeke bij het doorrijden het uitzicht heeft van een heuse gemeente is het nooit een zelfstandige gemeente geweest.
Balorigheid (zelfstandig naamwoord), de neiging om op een vrolijke manier stuurs en tegendraads te zijn.
Korte of iets langere stukjes met meningen uit het leven gegrepen, soms voor de hand liggend, soms wat verder gezocht, maar altijd een poging tot oprechtheid en West-Vlaams realisme.
-
De teleurstelling van het stemrecht
Bij de oprichting van Belgie hadden enkel rijken stemrecht. In verschillende stappen gingen we naar algemene enkelvoudige stemplicht, mannen én vrouwen en vanaf 18 jaar. Voor elk stapje heeft iemand zich geweerd om het te verkrijgen, zij het uit electoraal belang, zij het uit algemeen belang en in functie van een gelijkheidsbeginsel onder alle burgers…
-
Zwembadslippers zijn géén schoenen.
U merkte het ongetwijfeld al in het straatbeeld, de zwembadslipper beleeft een revival. Misschien tot uw grote vreugde, maar zeker niet tot die van mij. Ik definieer even welke type mijn ergernis opwekt, want niet alle types slippers hebben hetzelfde effect. Het gaat om de kunststof modellen met een brede band over de voet. Teenslippers…
-
Waar het hart van vol is…
Geen groter goed dan ergens je ziel en zaligheid in leggen. Jaren geleden zei iemand me dat het belangrijk is om wat je doet met passie te doen. Dat je op die manier het verschil kan maken. Het zijn woorden die blijven plakken zijn. Ondanks ze deel uitmaken van mijn levensvisie waren het recente gesprekken…
bEngel van de Kattenstad
door Patrick Lewyllie
Kortverhalen uit mijn jeugdjaren in Ieper, waarschijnlijk de boeiendste stad van West-Vlaanderen en ver daarbuiten.
-
Jaime, de Catalaanse Wonderboy van Ieper
Of hoe mijn carrière ooit aan een draad hing… Het was een prachtige zomer in het jaar des heren 1983. Juli en augustus waren echte topmaanden, ik zal het nooit vergeten. Met mijn kersvers diploma op zak genoot ik nog van een laatste vakantiejob aan de kust, als chauffeur van het Bellewaerde promoteam. Daarna kon…
-
Nonkel André van Brussel
Nonkel André van Brussel… was eigenlijk mijn nonkel niet. Evenmin was hij een échte Brusselaar, maar daarover straks meer. Bovendien is het onduidelijk of André zichzelf ooit nonkel mag genoemd hebben. Niettemin was André een echte nonkelfiguur, iemand die je met niemand beter kan vergelijken dan met nonkel Fraanske van de Lichttoren (voor wie zich…
De databank van dilemma’s: reflecties van een rationele ‘rebel’
door Iris Steenhout
De Databank van Dilemma’s’ dient als een ontmoetingsplaats waar de gebieden van computerwetenschappen, criminologie en ingenieurswetenschappen elkaar kruisen. Als een rationele ‘rebel’ ben ik gefascineerd door ongebaande paden en complexe uitdagingen. Mijn primaire focus? Het integreren van mijn expertise om het escalerende probleem van agressie tegen openbare dienstverleners te onderzoeken. In tegenstelling tot mijn academische werk, verweef ik in deze teksten zowel persoonlijke meningen als professionele inzichten, waarbij ik de wisselwerking tussen technologie, wetgeving en menselijk gedrag verkennen. Ga met mij mee op een reis door een wereld van ethische dilemma’s, technologische ontwikkelingen en forensische analyses, allemaal gericht op het bevorderen van veiligheid en begrip voor openbare dienstverlening. Door mijn gedachten en observaties te delen, streef ik ernaar levendige discussies over deze thema’s te stimuleren. Diversiteit in ideeën is tenslotte de drijvende kracht achter vooruitgang.
-
Controle is een mythe, maar spaghetti met bruine suiker is echt: mijmeringen over kapitein zijn op je eigen rubberboot (Deel 2)
Vorige keer deed ik al een poging aan te tonen dat – hoewel we misschien streven naar controle en autonomie – Maslow prachtig, en ontdaan van veel complexiteit, aantoont dat er fundamentele behoeften zijn die buiten onze controle liggen en waar we afhankelijk zijn van onze omgeving en het systeem waarin we functioneren.
-
Controle is een mythe, maar spaghetti met bruine suiker is echt: mijmeringen over kapitein zijn op je eigen rubberboot (Deel 1)
Daar zat ze, boven een bord spaghetti met dampende saus, een rustige blik en een wijsheid die ze zelf niet altijd lijkt te doorgronden. Ze haalde haar schouders op en zei, met een bijna nonchalante ernst, en niet voor het eerst: “Ik heb enkel controle over mezelf.” Die woorden klonken als een valse noot in…
-
De duistere kant van stadsapplicaties: over glurende buren, privacy issues en extra machtsmiddelen voor een overheid.
Als computerwetenschapper kan ik stellig – en met veel plezier – zeggen: geen enkel vakgebied heeft zich in zo’n korte tijd (want het is ook een relatief jonge wetenschapstak) zo sterk ontwikkeld als computerwetenschappen. Informatietechnologie is ondertussen onmisbaar geworden, vervlochten met vrijwel alle facetten van ons leven. Deze transformatie heeft ook de relatie tussen overheid…
De Goddelijke komedie van een Portugese kerel
door Filipe Martins
Een blog over muziek, films, boeken, en ook wel over het reizen met drie kinderen.
-
Yggdrasil: de reis (Deel I)
Terwijl ik in de sneeuw zit en de kleine sneeuwvlokken zie die de koude stalen bijl raken, probeer ik me te herinneren waarom ik daar ben, op die plek. Ik probeer me de boodschap te herinneren achter elke slag van dat majestueuze wapen, eerlijk gezegd kan ik me dat niet meer herinneren. Voor een deel…
De Kabouterjuf
door Juf Else
Ik ben juf Else en ik schrijf graag, als ik de tijd heb (want je weet: gepensioneerden en tijd hebben…) Momenteel doen allerlei dingen me terugdenken aan vroeger, dus is er een grote kans dat ik schrijf over mijn herinneringen. Maar dat kan net zo goed over iets zijn dat ik las, iets wat me boos maakte, of net blij. Kortom: ik heb er geen idee van wat er zoals uit mijn pen zal vloeien! Vaak weet ik het pas als de eerste woorden op papier, of in dit geval op het scherm staan!
-
Eigen schuld, dikke bult?
Onlangs had een “Bekende Vlaming” een zwaar auto-ongeval net voor de Antwerpse Kennedy-tunnel. In alle nieuwsuitzendingen op de Vlaamse radio- en televisiezenders werden de Vlamingen voortdurend op de hoogte gehouden. Er werd door Jan Modaal druk gespeculeerd: “waarschijnlijk gedronken!”, “ik denk dat hij in slaap is gevallen”, “waarschijnlijk belemmerde een voorbijrijdende vrachtwagen het zicht op…
-
En toen was het herfst…
Twaalf jaar terug, toen ik met pensioen ging, werd ik zaakvoerster op een camping in de Ardennen. Het eerste jaar trokken we, net als toen ik nog in het onderwijs stond, op 1 juli naar onze chalet op de camping, maar vanaf het volgende jaar gingen we al in maart om daar op ons gemak het nieuwe…
De slag van De Ridder
door Minneke De Ridder
Minneke blogt over het dagdagelijkse leven en de dingen die ze heeft meegemaakt.
-
Jingles jingles
Die tijd van het jaar … Kerst! Hoewel: tijd? Al vanaf het einde van oktober zag ik de winkels stilaan gevuld worden met glazen ballen in alle kleuren, slingers met glitters, kitscherige Kerstmannetjes die je vanuit je raam kunt doen zakken alsof het lijkt of ze inbrekers zijn, dansende en zingende rendieren met een stembandje…
-
Sinterklaas en Pieterbaas zijn in het land!
Iedereen is in rep en roer, kinderen dansen en zingen en het snoep wordt gretig uitgestrooid. Ze komen aan per boot, te paard, met de helikopter of op de huifkar en trekken van dorp naar stad, tot elk kindersnoetje gevuld wordt met pure blijdschap en vreugde … Aftellen tot de avond van 6 december wanneer…
-
‘weer’bots – het zuiden roept!
Ja! Ik heb een ‘weer’-bots , letterlijk! Ik krijg serieus botsen van het miezerige weer! Een heftige opstoot van de fibromyalgie giert momenteel door mijn lijf. Priemende pijnen jagen door mijn spieren terwijl mijn lichaam extreem moe is omdat het de pijn wil verdrijven en vecht tegen de hersenssignalen die uitroepen: “ER IS WAT AAN…
Donderdagse dialogen
door Beertje Bernie
Dit blog is een uniek ervaren van eigenzinnige spiritualiteit, het dapper creatief inrichten van identiteit, en het schept een apart beeld van menselijke realiteit. Het kan shockeren, confronteren, en verwonderen; het kan inspireren, vertroosten, en soms grappig zijn. Het waarschuwt niet voor eventuele triggers, dus zorg goed voor jezelf en lees op je eigen verantwoordelijkheid.
Ben je nieuw bij deze blog? Lees dan eerst de verklarende woordenlijst.
-
Draakthuistaak
– Zegges, waarom ben jij zo vrolijk? – Draakje is onderweg! – Dat zeg jij wel vaker, maar er stond telkens een faker voor mijn neus gemanifesteerd. – Phuh. Tijd bestaat niet, en als je écht naar me had geluisterd, was je nooit in fake bullshit gestapt ondanks wat het leek aan ‘t oppervlak. Draakje…
-
Kalekerkendrop
Tien uur. Yes. Ik vond het. Dit is mijn plekje voor de feestdagen. Uiteraard zijn er, hier en daar in het Rondom, wat idioten oorlog aan het nabootsen. Straks gaan ze voluit, wanneer de kalenders in onze contreien een nieuw jaartal bereiken. Ik hoor ze amper. Als ik niet in mijn agenda had gekeken, had…
Door de lens van Stine
door Stine Schops
De maatschappij gezien door de lens van een twintiger met autisme en ADHD die in alle creativiteit op zoek gaat naar rechtvaardige antwoorden in de waanzin van deze wereld.
-
Kwetsbaarheidsrevolutie
Kwetsbaarheid , de kracht die in ieder mens zit. Hetgene dat wordt onderdrukt en verstopt. Omdat we dit onszelf hebben wijsgemaakt. Ken je dat van die momenten, je zit op de bus en ziet een oud persoon die probeert te babbelen met de medereizigers? Meestal in tijden van nu wordt er raar gekeken of wordt…
-
La solitude
Eenzaamheid verworven met connectie. Het inherente gevoel om alleen door de wereld te gaan. Omringd door mensen maar steeds op zoek naar het bekende: eenzaamheid. Eenzaamheid geeft me een bepaald gevoel van veiligheid. Het idee dat ik verstopt zit in de massa. Niemand die beseft wie je bent. Een voorbijganger op straat, weliswaar met een…
-
School, mijn grootste angst en tegelijk mijn grootste droom.
Hoe ik als schoolverlater de angst overwon om te beginnen met school. Mijn middelbare schoolcarrière was een regelrechte ramp! Ik heb het kunnen schoppen tot het derde jaar BSO. Hier heb ik me jaren voor geschaamd. Ik was namelijk een pienter kind dat al vanaf redelijk jonge leeftijd boeken verslond. Ik was obsessief bezig met…
Ge(s)laagde verhalen
door Maaike Dobbelaere
Maaike neemt je mee in haar eigenzinnige hersenkronkels.
DEZE BLOG WERD STOPGEZET OP 01/06/2024
-
De witte dorpjes
Ik zou evengoed een reisblog kunnen schrijven over de Caminito del Rey, of het El Torcal gebergte of ook over Ronda of Antequera. Zeker ook de moeite, maar niet voor nu. Omdat het de roep van de witte dorpjes was die ons (vooral mij) naar de regio Andalusia bracht, hou ik het dus op ‘de…
-
De Schreeuw
Mocht ik in een rijhuis hebben geslapen, dan zouden mijn buren wellicht denken dat er iemand vermoord werd in de nacht van 4 op 5 mei in de Rozenlaan, 6 in Roeselare. Gelukkig niet, toch is deze blog niet echt geschikt voor lezers onder de 16 jaar of gevoelige zielen. Voor zover ik me herinner,…
-
Omdenken.
Het moet ergens in het begin van de jaren 60 geweest zijn, dat ik met mijn moeder mee mocht met nonkel Marcel in de auto. Hij had zo’n prachtige gestroomlijnde Citroën DS. We reden op een zondagnamiddag ergens naartoe. De bestemming, dat weet ik helaas niet meer. Wij hadden thuis geen auto en ik was…
Iets over om het even wat…
Infinity ♾️
Meanwhile in Ostend
door Martine Meire
De mooiste, en ook enige, stad aan de Vlaamse Noordzeekust inspireert Martine in haar overpeinzingen over de staat van het maatschappelijke leven. Als jong gepensioneerde met een carrière in het vrijetijdsbeleid ligt haar focus vooral op erfgoed, beeldende kunst en participatie.
-
Blauwe maandag
Heb jij ook zo’n hekel aan de duistere dagen na de kerstperiode? Je hebt net de lichtjes en de kerstboom opgeruimd en dan bekruipt je dat sombere gevoel dat op de derde maandag na 1 januari zijn hoogtepunt bereikt. Of beter: het dieptepunt van verveling, somberte, troosteloosheid. Blauwe maandag bestaat niet echt: het is een…
-
Fin d’saison
De kustbewoners spraken al een graag een mondje Frans. Daardoor vind je in Oostende Petit Paris, Petit Nice (aan het Kursaal), Place Marie-José of Place d’Armes, de Boulevard. Dat is natuurlijk niet vreemd als je bedenkt dat tot 1938 het Frans de officiële landstaal was, ook in Vlaanderen. James Ensor (1860-1949), bijvoorbeeld, sprak Frans, Engels…
-
Vooruitgangsoptimisme
We kunnen niet meer om de negatieve berichtgeving heen. Elke dag gebeurt wel ergens op deze blauwe planeet een of andere ramp die we aan de opwarming van de aarde toeschrijven. De oorlogen die in diverse werelddelen woeden, geven ook al geen optimistisch gevoel. En dan zwijgen we nog van de hedendaagse politieke cultuur waarbij…
Mijmeringen uit het hinterland
door Bart Houwen
Observeren en beleven gaan hand in hand als het over schrijven gaat. Vooral goed observeren, waar anderen soms niet op letten, vormt een heerlijk component.
Dé invalshoek is vaak iets oppervlakkig meemaken en na wat gemijmer beseffen dat er maatschappelijk interessante raakvlakken zijn. Anekdotisch, misschien, maar beleefd. De eenvoud van het leven en de dingen, niet zwaarwichtig, eerder mijmerend. Stilstaan bij het leven.
-
Medisch Onderzoek, een kwelling…
Ik was onlangs te gast bij mijn vriend, ik geef hem de fictieve naam Carlos, het was mijn verjaardag. Vriendelijke Carlos had een gebakje voorzien. Na de taart en de levendige gesprekken, wou hij me een digestieve inschenken. Want op zulke dagen is alleen koffie niet echt zaligmakend. Mooi, maar ik tekende toch wat voorbehoud.…
-
De applausgeneratie
Ik voelde het onlangs naar aanleiding van een radio-uitzending nog eens zo sterk aan, gedoe om de applausgeneratie… Een hele tijd geleden stond ik voor het huis van de mama van mijn twee kleindochters. De motor van de auto draaide, want het moest snel gaan. Ik moest een kleindochter op zaterdagmorgen naar enkele hobby’s en…
-
Echte sport
Wat doet een mens als men voor enkele uren wordt opgevorderd om te babysitten? Na alle opgelegde taken, als de rust in huis is teruggekeerd, kent het vreemde huis haar beperkingen. Zelfs de plaatselijke koelkast bevat allerlei dingen die niet meteen tot de verbeelding spreken. Saai kraantjeswater blijkt de oplossing. Vooraf kreeg ik info over…
Van onze man ter plaatse
door Johan Deprez
Van op zijn heuveltop in een Portugees boerendorp overschouwt Johan zijn leven en de wereld.
Als terminale kankerpatiënt heeft hij een uniek perspectief op de Belgische, Vlaamse, Europese, en stilaan ook Portugese maatschappij.
In zijn scherpe analyses fileert hij alles wat men tussen zijn spreekwoordelijke boterham legt tot de essentie overblijft.
-
Welkom in ons Atlantische klimaat…
Of ik nog wel weet wat gedaan, nu het weer slechter wordt en de zon zich hier in Portugal verschuilt tot begin maart, vraagt mijn vriend me aan de telefoon. Hij bedoelt het goed en is de enige vriend die me nog af en toe eens belt. Naast mijn ouders is hij de enige die…
-
Na 35 jaar hoop ik te stoppen met roken en te beginnen degusteren
Sinds 35 jaar, ik was pas dertien toen ik begon, ben ik een verstokt roker. Nu, ondanks mijn longkanker en het buisje in mijn keel, rook ik nog steeds tot twee pakjes sigaretten per dag. Vergis u niet: ik heb al vele malen proberen te stoppen, steeds zonder blijvend gevolg. Ik rook ook graag. Ik…
-
De softe plaatjes op de pakjes sigaretten en de afbeelding van de penis.
Iedereen kent ze wel, de “gruwelijke” beelden op de, in België tegenwoordig merkenloze, pakjes sigaretten die mensen moeten tegenhouden te beginnen per roken. Ten eerste zien jongeren, die hun eerste pakje sigaretten kopen deze beelden pas na de aankoop, omdat wanneer ze het pakje wegsteken (hopelijk) op het vaalgroene pakje hun blik getrokken wordt naar…
Zoals mijn klokje thuis tikt…
door Mo Verbiest
Een jonge geest in een oud l(w)ijf
-
Mijn lege huis na Kerst…
Met kerst is mijn huis overal versierd met kerstdecoratie, wit, rood en zilver… een boom, ballen en lichtjes… overal en te veel maar zo gezellig. En dit blijft zo tot na Driekoningen, een ongeschreven regel, bij mij toch. Alles is weg, netjes opgeborgen in plastiek dozen en zakken en tot volgend jaar verhuisd naar de…
-
Ik wens iedereen een gelukkig en voorspoedig Nieuwjaar.
Met veel toeters, bellen en vuurwerk wordt het nieuwe jaar ingehuldigd. Een viering die hand in hand gaat met uitbundig ‘geloei’, te veel eten en zeker te veel drinken. De champagne wordt ontkurkt als de wijzers van de klok op 12 uur samenkomen. Vuurwerk moet knallen om te vieren dat het oude jaar voorbij is…
-
Na regen… komt meer regen!
Het regent pijpenstelen… een symfonie van waterdruppels plonst op de grond. Spetters glijden lang de ruiten als tranen op glas. Plasjes vormend, waar kleine voetjes in plastieken laarsjes door plenzen. Natte jas, druipende paraplu en onder de kapstok een plas. Een niet aflatende stortvloed van neerslagdruppels kletteren, stroompjes vormend. Grote wolken bezwangerd met H2O, dreigen…
Zo van die dingen…
door Janne Darque
Janne schrijft Per-/Art-ikelen.
Met een vlotte maar scherpe pen legt ze omschrijfverhalen vast met een hoek af, waarin ze de maatschappij in al zijn vormen op de korrel neemt.
-
Bing, Binge en Bingen … Hoerà of Amehoela?
Ik liet me verleiden om die keer op een (tijdelijk gratis) aanbod in te gaan. Je kent dat ongetwijfeld, al die apps die opduiken op je teeveescherm. Pure nieuwsgierigheid, niks meer, niks minder. De lokale en door belastinggeld gefinancierde teeveezender bakt er al jaren niks van. De teeveechef dompelt zich in het gebeuren op en…