Juf Else

Juf Else is geboren als Else Huisseune ergens halfweg de vorige eeuw. Al als klein meisje wou ze kleuterjuf worden… of verpleegster. Papa hakte de knoop door met de woorden: “Of je nu juffrouw wordt of verpleegster, in de twee gevallen ga je kakbroeken moeten verversen. Het grote verschil is, dat het in het ene geval de broek is van een klein kind, en in het andere van een oude vent! Ik zou weten wat gekozen!”… Else ook! Ze trouwde en kreeg twee fantastische zonen. Meer dan een kwarteeuw was ze juf van de kabouterklas, de instapklas van de school waar ze als kind woonde en naar school ging. Een korte periode mocht ze daar directeur zijn, maar dat was toch niet echt haar roeping!

Maar al van toen haar jongens klein waren miste ze nog iets: vrijwilligerswerk leek haar toch ook wel leuk. Leidster in een jeugdatelier op woensdag, kindernevendiensten organiseren in de kerk, mama’s ontvangen in “de weging”, helpen in de buurtwerking, en ten slotte Esperanto leren, die taal over de middag leren aan de oudere leerlingen op school, penningmeester en later voorzitter worden van La Konko, de Oostendse Esperantovereniging. Op de camping in de Ardennen, waar ze een residentiële caravan hadden staan, kwam ze (mentaal) tot rust, maar ja: “het bloed kruipt waar get niet gaan kan”, en ook daar “trok ze zich van de camping aan” en, na haar pensioen werkte ze er in het seizoen als verantwoordelijke, tot de camping werd verkocht.

Nu brengt ze graag een vijf- of zestal weken door in de Provence, in Zuid Spanje, en nu steeds meer bij haar zoon en schoondochter aan de Zilverkust in Portugal. En natuurlijk thuis, vooral in haar tuin.