Kwetsbaarheid , de kracht die in ieder mens zit.
Hetgene dat wordt onderdrukt en verstopt.
Omdat we dit onszelf hebben wijsgemaakt.
Ken je dat van die momenten, je zit op de bus en ziet een oud persoon die probeert te babbelen met de medereizigers?
Meestal in tijden van nu wordt er raar gekeken of wordt de de oude man of vrouw gewoonweg genegeerd.
Op zo’n moment breekt mijn hart. In enkele seconden stromen er dan de meest filosofische gedachten in mijn hoofd.
Niet omdat ik medelijden heb met de oude vrouw of man.
Maar net omdat ik de kwetsbaarheid van het mens-zijn besef.
We vergeten soms of meestal dat we mensen zijn doordat we in verbinding staan met anderen.
Je kan zo geïsoleerd leven als je kan, en toch sta je in verbinding met een (de) ander.
Al is het wanneer je boodschappen doet of wanneer de bezorger van take away aan je deur staat.
En net de kwetsbaarheid van jezelf, je ziel, je gedachten bloot te leggen tegenover de ander. Dat is kracht, want dat durven vraagt veel van jezelf .
Het kan van kleine tot grote dingen gaan.
Van het babbelen op de bus, tot je diepste gedachten te delen.
Je geeft iedere keer een stukje van jezelf.
Het is een sprong in het ondiepe.
Waarom worden de meeste mensen (meestal mannen) geleerd om hun gevoelens/gedachten op te kroppen?
Waarom zijn we vergeten dat net door kwetsbaarheid tegenover de ander dat we meer in verbinding gaan?
De ander is eng, de ander is prachtig.
Net door de verbinding van kwetsbaarheid leer je jezelf dieper kennen.
En de ander heeft een beter begrip van wat voor persoon je bent.
Het delen van kwetsbaarheid is het essentiële om te groeien in de relatie tot een ander, tot jezelf.
We zijn bang, of hebben dit geleerd om dingen gewoon te slikken, te vergeten, weg te duwen.
Dat is hetgene waar we onszelf wegcijferen.
Tot op het punt waar we onszelf het ontzeggen van tranen te laten te vloeien.
Wel ik zeg tegen degenen die mijn blog lezen (en tegen mezelf): Durf de woorden uit te spreken, laat de tranen vloeien!
Je hebt enkel jezelf te verliezen.
Als je die dingen jezelf niet gunt, waar sta je dan als mens tegenover jezelf.
Daarom pleit ik voor een kwetsbaarheidsrevolutie!
Heb jezelf lief, durf je verdriet te voelen en ga voor het leven.
Want het heeft zoveel te bieden.
Voor jezelf en jij tegenover de ander/de wereld.
Leestip : de werken van Emmanuel Levinas, die hebben mij geïnspireerd
