Onlangs langs ik een artikel waarin een studie wordt aangehaald die bewijst dat dieren empatisch gedrag kunnen vertonen. Het deed me denken aan de tijd toen ik nog les gaf, ondermeer over het dierenepos.
Vermenselijking van dieren is van alle tijden, denken we maar aan Meneer de Uil en de andere dieren uit de Fabeltjeskrant, of aan het middeleeuwse dierenepos Van den Vos Reynaerde. Daarin krijgen dieren menselijke kenmerken van listigheid, vraatzucht, ijdelheid, ….
Uit studies is nu gebleken dat dieren ook emoties kunnen vertonen. We weten al langer dat een kwispelende hondenstaart een blijk van blijdschap is. Platte oren bij een paard manen je aan om niet te dicht te komen. Maar het gaat ook verder.
Blijkt dat boerderijdieren ook empatisch gedrag kunnen vertonen: zo hielpen biggen een ander biggetje dat in een kooi zat, te ontsnappen. Varkens zijn ook heel intelligent en hebben een heel rijk communicatiesysteem waarmee ze emoties kunnen uitdrukken. Ook geiten blijken bijzonder intelligent. Ze kunnen altruïstisch handelen door bijvoorbeeld een tak met blaadjes naar beneden te halen zodat de andere geiten die kunnen opeten. Wanneer hij zelf wil eten, schiet de tak natuurlijk weg. De geit rekent er wellicht op dat ook hij zelf eens zal kunnen profiteren van de inzet van een andere geit.
Uit studies is tevens gebleken dat dieren best wel een eigen karakter kunnen hebben: sommige zijn onderzoekend en avontuurlijk ; andere verkiezen de gekende paden. In een kudde zitten daarom best verschillende soorten karakters. Bij koeien is gebleken dat ze met sommige exemplaren een soort van vriendschap kunnen onderhouden en andere koeien kunnen ze dan weer niet luchten. Een verstandige boer houdt hier rekening mee bij het stallen van de dieren.
Slotsom is dat wij mensen niet zo gek veel verschillen van dieren. Denk daar eens aan op Werelddierendag (4 oktober).
