Laat me je vertellen over Roger en Nellie.
Roger is 88, een simpele, goedlachse man die nergens een probleem van maakt. Hij heeft maar drie zekerheden in het leven:
- Zijn vrouw Nellie.
- Dat hij altijd ‘ja’ zal zeggen als Nellie iets vraagt.
- Dat hij geen flauw idee heeft hoe de afstandsbediening werkt.
Nellie daarentegen is 93 en sneller van geest dan de gemiddelde straaljager.
Ze is de onbetwiste koningin van hun huishouden.
Ze weet alles, heeft altijd gelijk en als ze geen gelijk heeft,
dan is dat tijdelijk.
Ze zitten aan de keukentafel.
Een tafel die meer heeft overleefd dan Roger zelf.
Hij kijkt naar haar zoals hij al 60 jaar naar haar kijkt:
een beetje verliefd, een beetje bang.
“Wat zit je daar te staren, Roger?”
vraagt Nellie zonder op te kijken van haar koffie.
Roger twijfelt.
Er is geen goed antwoord, maar hij probeert het toch.
“Gewoon… ge zijt nog altijd even schoon, Nellie.”
Ze stopt met roeren.
“Nog altijd?!”
Roger voelt direct dat hij een fout heeft gemaakt.
“Nee, nee! Ik bedoel… Ge zijt nog altijd zo schoon als vroeger! Nee wacht, ik bedoel, ge zijt… euh… altijd… van binnen… ook schoon?”
Nellie neemt een slok.
Langzaam.
Roger weet niet of hij zichzelf net gered heeft of dat hij al dood is,
maar het nog niet doorheeft.
Onvoorwaardelijke liefde, zeggen ze dan
Iedereen wil onvoorwaardelijke liefde.
Maar wat mensen bedoelen is:
iemand die je aanbidt ongeacht hoeveel onzin je uitkraamt.
Roger en Nellie weten beter.
“Onvoorwaardelijke liefde is simpel,” zegt Nellie.
“Ik verdraag u nog altijd.
Dat zegt genoeg.”
Roger knikt, tevreden.
“En ik u, Nellie.”
Nellie rolt met haar ogen.
“Gij hebt ook geen keuze hé, Roger.”
Echte liefde is niet sexy
Vroeger betekende liefde iets anders.
Scheiden?
Onmogelijk.
Een relatiecrisis?
Gewoon even diep zuchten en verder doen.
Vandaag stopt liefde zodra iemand vergeet wie het eerste een Netflix-serie begon te kijken.
Maar Roger en Nellie?
Die blijven samen,
omdat ze weten dat liefde niet zit in rozenblaadjes en serenades.
Het zit in:
- Een man die zijn mond houdt als hij beter weet.
- Een vrouw die nog altijd moppert, maar ondertussen een extra boterham smeert.
- Samen klagen over de jeugd van tegenwoordig.
Dat, beste mensen, is onvoorwaardelijke liefde.
En jij?
Wil jij écht onvoorwaardelijke liefde?
Dan moet je klaar zijn om te verdragen.
Om het vuile werk op te knappen,
om de verkeerde woorden te kiezen en er tóch nog mee weg te komen.
Om iemand te hebben die je niet laat vallen,
zelfs als je per ongeluk ‘schoon’ en ‘vroeger’ in dezelfde zin gebruikt.
Maar wees gewaarschuwd:
onvoorwaardelijke liefde betekent ook dat je op een dag aan een keukentafel zit en beseft…
“Verdomme, ik heb al 60 jaar geen eigen mening meer gehad.”
Tot de volgende spiegel.
Geert
