In de bibliotheek hangt hij helemaal links in het hoekje, bij mijn zus onhandig rechts en veel te hoog. Bij een vriendin van mij hangt hij helemaal niet. En bij de buren zit je geregeld totaal zonder…. Strntvrvlnd.
Inderdaad, de wc-rol!
Sinds de uitvinding van dit handig rolletje, moet je soms de gekste kronkelbewegingen uithalen in dit reeds zo kleine kamertje
Herken je dit? Net wanneer je hem te pakken krijgt glijdt het onding van zijn houdertje, pardoes door de vochtige ruimte en recht onder de deur door.
Je zal daar maar zitten met je behoefte! In het beste geval geeft een gulle hand aan
de andere kant je dit kleinood spontaan terug in het andere geval is het zoeken geblazen naar het laatste cleenex-zakdoekje ergens onder in je handtas. Hebbes!
’t Kan nog erger. Soms staat het kleinood gewoon te pronken op de spoelbak. Dan zit je meteen opgezadeld met twee problemen, ten eerste de knop van de spoelbak is nergens te zien en wat nog erger is: je zit daar ‘op je gemak’ en dan na afloop van het karwei heb je het rolletje nodig waar je niet bij kan, tenzij je je in zeven bochten wringt.
Door je in alle mogelijke kronkels te wringen krijg je het soms te pakken, maar voor hetzelfde geld glijdt ‘de rol’ regelrecht de wc-pot in. Ik kan toch niet de enige zijn
die dit overkomt?
Ik krijg dan ontzettend de drang om met onuitwisbare inkt ergens op de witgepleisterde muur een duidelijk kruisje te tekenen, met de tekst onder : ’doe uw bezoekers een plezier en hang me hier’ getekend, wc-rol himself.
Vroeger, ja vroeger had je trouwens dit probleem niet. Dit was het allerminste van je
zorgen. Er was gewoon geen wc-papier zoals we dit nu kennen. Bij ons hing aan de wc-deur – inclusief hartje – een metalen haakje, met netjes in stukjes gescheurd krantenpapier. Trouwens, waar zou dit hartje in de w.c. deuren van onze voorvaderen vandaan komen? Van wegrollen was alleszins geen sprake. Ik vroeg me trouwens soms af of je achterwerk, na gebruik voorzien waren van titels uit kranten. En zo ja, in spiegelschrift?
Alhoewel ik nog een kleuter was herinner ik me nog het moment toen wij een telefoontoestel lieten plaatsen. Het jaar daarop waren wij de gelukkige bezitters van geel toiletpapier, wat niet zo stug aanvoelde als het krantenpapier. Wat een luxe! Ja, die telefoonboeken heetten niet voor niets: de gouden gids.
Tegenwoordig, een halve eeuw later heb je ze niet alleen in allerlei kleurtjes en fantasietjes maar ook in tweelaags, drielaags en zelfs in luchtkussentjes-uitvoering.
Om nog maar van de heerlijke geurtjes te spreken: lavendel, rozen, limoenen. Je zou er haast bij vergeten waarvoor die zachte papieren uitvoeringen nog dienen .
En, oh ja, voor ons, vrouwen zijn er dan nog die pis-plaatsen langs de autostraden?
Hoe dikwijls ik daar al niet gezocht heb naar die ene boom waar een of andere bediende van openbaar nut het toiletpapier zou kunnen neergehangen hebben. Vergeet het maar. Steeds dat gegrabbel naar papieren zakdoekjes, servetjes of zoiets
Enfin, thuis heb ik er alvast een creatieve manier op gevonden. Iedereen die ons kleinste kamertje benut, met korte of lange armen krijgt zonder acrobatentoeren te moeten uithalen de wc-rol binnen handbereik. Bij ons hangen er welgeteld 12 rollen op een rij van achter naar voor. Blauw, roze, wit, voor elk wat wils. We houden er aan onze gasten tot in het kleinste detail te verwennen.
