Begin november 2010 woonde ik, voor het werk, want werkelijk niemand zat daar voor z’n plezier, de voorstelling van de aanbevelingen van de Rondetafels van de Interculturaliteit bij. Dat vehikel, onder aanvoeren van minister Milquet, was het gevolg van enig gemarchandeer tijdens de formatiegesprekken van 2008 en resulteerde in een panel van 22 experten die een stand van zaken opmaakten van de manier waarop ons land omgaat met diversiteit.
Eén van de vier krachtlijnen van deze aanbevelingen was het “neutraler” maken van de erkende wettelijke feestdagen in België. Dat zijn er tien momenteel: Nieuwjaar (1 januari), Paasmaandag, Feest van de Arbeid (1 mei), O.-L.-H. Hemelvaart, Pinkstermaandag, Nationale feestdag (21 juli), Maria Hemelvaart (15 augustus), Allerheiligen (1 november), Wapenstilstand (11 november) en Kerstmis (25 december).
Er werd voorgesteld om vijf feestdagen te behouden (1 januari, 1 mei, 21 juli, 11 november en 25 december). Daarnaast konden er twee vrij gekozen worden volgens de eigen cultuur of religie, en kwamen er drie nieuwe, niet-religieuze feestdagen: de Internationale Vrouwendag (8 maart), de Internationale Dag tegen het Racisme (21 maart) en de Werelddag van de Culturele Diversiteit (21 mei).
Het hoeft geen betoog dat dit voorstel nooit het stadium van de “aanbevelingen” is gepasseerd. In de huidige cultuuroorlog zouden de die nieuwe feestdagen het niet gehaald hebben wegens te woke. En probeer tegenwoordig eens aan de katholieke wortels van ons verleden te raken. Woke! Niemand viert nog Pinksteren maar durf je er openlijk vragen bij stellen? Woke! Je vragen stellen bij feestdagen, dat is nog erger dan alle wintermarkten en roetpieten samen! Voor je het weet mogen de klokken niet meer uit Rome komen en wordt elke paashaas vakkundig gestoofd met pruimen!
Toch is het geen slecht idee om veel van die archaïsche feestdagen te vervangen door een meer moderne feestdagenkalender. Laat ons beginnen met die vijf dagen waaraan niet geraakt werd in het voorstel en deze inderdaad te behouden als maatschappelijke consensus over de tien toe te kennen dagen. Daarna zouden we kunnen, in aan algemene representatieve volksraadpleging, de andere vijf vastleggen.
Men zou kunnen kiezen uit een rist aan internationale dagen, van dierendag tot wereldaidsdag of van het Suikerfeest tot Jom Kippoer. Waarom niet de Dag van de Vlaamse Gemeenschap of de Dag van Europa?
Wie zijn gading niet vindt in het voorgestelde lijstje, dat gerust fors uit de kluiten gewassen zou mogen zijn, kan zelf één of twee dagen voorstellen.
Waarom kiezen we niet met zijn allen voor Europese feestdagen, of gemeentelijke, zoals hier in Portugal?
Op die manier, door een steekproef bij de bevolking, zouden de feestdagen inderdaad representatiever zijn. Niet alleen voor minderheden, waardoor ook de meer identitairistische medemens er zich gemakkelijker bij zou kunnen neerleggen, maar voor ons allen. En elke tien jaar herhalen we de oefening om de feestdagen voor de volgende tien jaar vast te leggen.
Ontegensprekelijk zouden die bestofte relieken van het Katholieke Vaderland op die manier onherroepelijk tot het verleden behoren, het zou onze kalender en de vrije dagen die zij met zich meebrengen veel inclusiever maken.
We zouden ook kunnen opteren voor vijf vaste feestdagen en vijf, vrij te nemen betaalde verlofdagen. Misschien dat dat dan weer eenvoudiger is voor werkgevers? Alles kan, voor ons, het Soevereine Volk. Als we het willen… en durven, zonder dat het thema geclaimd kan worden door die bakfietsrijdende boomknuffelaars. In naam van de seculiere vrijheid, in plaats van in naam van de gelijkheid. Dan moet het toch kunnen voor ons, het fiere Vrije Volk met onze grote mond over Kerk en Staat?
Dit is zeker een debat waard. Helaas is het idee al gesneuveld nog voor het gelanceerd werd. Interculturaliteit, weet u wel? Dat is woke en dus mag daar niet over gepraat worden. Raken aan onze vermeende katholieke identiteit, ook al lopen de kerken leeg? Schande wegens zo woke als de pest! Dus blijven we flink feesten wanneer de pastoor het wil, in naam van onze vermeende identiteit. Of we feesten niet, maar houden braaf onze mond.
Cancel culture iemand?
Foto door Александар Цветановић
