De airfryer: recept voor gebakken lucht.

Zeventien maanden. Zo lang ging onze vorige friteuse mee voor ze met een niets aan de verbeelding overlatende vonk de geest gaf. Bezweken, zoals zovele andere huishoudtoestellen en kleine elektronica in ons dorp, onder de steeds fluctuerende en vaak te hoge Portugese netspanning. Niet te vervangen of herstellen onder garantie wegens normale slijtage bij een dergelijke spanning, en omdat de netbeheerder zich zo netjes indekt door te stellen dat fluctuaties tussen 210 en 240 volt normaal zijn, ook niet als schade aan te geven bij de verzekering. Daarom werken we in onze computerkamer en woonkamer met overspanningsbeveiligers met ingebouwde batterij, want ook korte stroomonderbrekingen zijn hier niet ongewoon. Maar dat is voor de duurdere spullen, en dus niet voor een simpele frietpot. Die gaat hier dus snel kapot.

Zowat elke millennial zal je vertellen dat een airfryer ook overheerlijke frietjes bakt, met maar één lepeltje olie bovendien, en dus zoveel gezonder is dan die ordinaire vetketel waar we voorheen onze aardappelreepjes in frituurden. Wij zijn  ook maar mensen, en dus vatbaar voor de als lifestyle verkochte marketing van het mini-heteluchtoventje dat de laatste twee jaar onze keukens opverspoelde. Wie hip, jong en gezond wilde frituren kon er niet omheen: de airfryer, die móest je in huis halen. Wij dus ook, twee Gen X’ers, want wie ons kent die weet hoe hip, jong en gezond wij zouden kunnen zijn, mochten we dat echt willen.

Op de Spaanse Amazonsite was er alvast keuze te over. Kleine, grote, met venstertje en zonder,… voor iedere fan van de airfryer was er wel een toestel. Wij kozen voor een XXL-variant met een mand van wel 8 liter en konden niet wachten tot we zelf ook, stralend van geluk wellicht, die bijna vetvrije, goudbruine rakkers zouden kunnen naar binnen werken en zowaar, een goede 48 uur later konden we, na het overlopen van de handleiding aan de slag met onze aardappelen, letterlijk vers van het veld!

Viel me dat even tegen! We volgden perfect de handleiding (die volgens mij niet geschreven was met ons ras van aardappelen in gedachten) en kregen als resultaat een bak fletse, kleverige frieten. Sommige door en door bruin gebakken, en dus niet goudgeel, terwijl andere er uitzagen als ontdooide diepvriesfrietjes. Ook de volgende keren, met verschillende recepten die we vonden op het internet, hadden we hetzelfde resultaat. Ook bij speciale oven- of airfryerfrietjes uit de diepvries trouwens.

Waar het toestel wel handig van pas kwam was bij het maken van andere recepten, vaak zaken die je anders in een heteluchtoven (want dat was het tenslotte) zou maken. Stoofpotjes, gebakken aardappelen, … alles behalve frietjes. En dat voor een toestel met de frietjes letterlijk in de naam: airFRYER!

Ondertussen zijn we vier maanden en talloze pogingen verder, en kan ik zeggen dat we eindelijk een receptje gevonden hebben om met lokale aardappelen aanvaardbare frieten te maken. Van die dikke, die in België als Steakhousefrieten in de diepvriesrayon van de supermarkt liggen.

Voor wie ook dezelfde lijdensweg ondergaat maar nog geen smakelijke frieten heeft kunnen maken zet ik hieronder trouwens het recept, maar ik kan niemand verzekeren dat dit ook met Belgische of Nederlandse aardappelen hetzelfde resultaat oplevert. Ondertussen blijven we zoeken hoe we met de gebakken lucht van de airfryer echte, integraal goudbruine, maar vooral lekkere, frietjes kunnen maken. Het kreng moet en zal haar geheimen prijsgeven opdat wij ook hip, jong en gezond zouden kunnen zijn! Ondertussen kijk ik eens op Amazon welke friteuses ze in de aanbieding hebben want echte frietjes, die bak je volgens mij toch gewoon in olie, tweemaal gebakken.

Op zijn Belgisch, quoi?

Foto gegenereerd door de AI van Microsoft Copilot

Johan Deprez

Johan Deprez (°1978) volgde kunsthumaniora in Brugge om een carrière uit te bouwen in het nachtleven als frietjesbakker in dienstverband. Ondertussen solliciteerde hij bij de nationale spoorwegmaatschappij en werd hij aangeworven als treinbegeleider op zowel nationale als internationale treinen. Toen hij de diagnose “Asperger” kreeg, een vorm van autisme, werd hij overgeplaatst naar de centrale diensten in Brussel waar hij het tot de graad van onderbureauchef schopte als ontwikkelaar van FileMaker-applicaties. Na zijn verlof zonder bezoldiging, dat hij nam om in de Kamer van Volksvertegenwoordigers als parlementair medewerker aan de slag te gaan, keerde hij terug naar de Belgische spoorwegen om er, in het midden van een depressie, op medisch pensioen gezet te worden omwille van zijn autisme. Hierover blogde hij, deels als therapie, als The Mutant Fish, Sinds enkele jaren woont hij in Portugal waar hij de diagnose van terminale longkanker met uitzaaiingen te verwerken kreeg. Over hoe zijn vrouw en hij omgaan met die realiteit bloggen ze sindsdien op mutant.fish. Meer over Johan Deprez