Ik volg altijd mijn uniek patroon
Ik vermoed dat het me hooguit 1 keer lukt, om een recept tot in de puntjes te volgen zoals het beschreven is. Steeds steekt mijn creatieve (of kritische) geest de kop uit. En ik kan het niet laten om iets te vervangen of bij te voegen aan het origineel recept.
Neem nu het havermoutbroodje. Ik leerde dit lekker brood kennen via mijn lief. We kenden elkaar nog niet lang en hij bracht “preuz lik 40” een zelf gebakken broodje mee. En terecht was ik er heel blij mee.
Het kwam uit het kookboekje: “Nooit meer diëten”, deel 2 van Sandra Bekkari.
Naast het broodje had hij meteen het kookboekje mee, want ik was meteen verkocht. Dit brood vond ik zo bijzonder en verdraaid lekker ook. ‘n dikke snede , met wat boter en zelfgemaakte confituur erop en mijn ontbijt is compleet. De rest verdwijnt in de diepvries en het komt eruit alsof het net uit de oven komt. Ik laat het wel de avond voordien in de broodtrommel ontdooien.
Terwijl ik dit schrijf, zit er weer zo’n broodje in mijn oven. Helaas het recept, het trekt er in de verste verte niet meer op. De ingrediënten zijn gewijzigd en uitgebreid.
Al 5 jaar aan een stuk, bak ik bijna elke week deze heerlijkheid. Op een dag had ik maar 3 eitjes in huis terwijl er 4 in zouden moeten. Dan maar de frigo opengetrokken om te kijken door wat ik dit kon vervangen. Ach hier….‘n appel dat moet lukken.
Ik maalde de appel eerst fijn in mijn klein blendertje en hup bij de deeg. En verdraaid, het brood kreeg een andere substantie. Uit deze goeie ervaring bleef ik er steevast ‘n gemalen appel bij voegen.
Weer een andere keer had ik geen appels in huis en dan maar 2 bananen in de blender gezwierd.
Hhhmmm, ook dat was lekker. Zeer lekker. Ik besloot voortaan steeds 2 behoorlijk rijpe bananen onder het deeg te mengen.
In het oorspronkelijk receptje voegt Sandra er 4 el rozijnen en cranberry’s toe. Bij mij zijn dat gemalen hazelnoten, rozijnen en pitten & zaden (van de Action). Hhhmmm, mijn zus is er ook al verlekkerd op. Ze huppelt als een blij kind, als ik dat voor haar meebreng.
Bijna elk receptje krijgt van mij een persoonlijke toets. Zo maakte ik vroeger mijn bollognaise saus met o.a. tomaten, courgette, paprika, wortels & champignons. Ik probeerde eens de champignons en wortels te vervangen door fijngesneden witte selder. Daarbij voegde ik een flesje Sevilla-saus van Oil & Vinaigre….Hmmm, dat werd een totaal andere smaakbeleving. En zowel mijn lief als ik zijn er aan verk(n)ocht. De Sevillasaus vervang ik dan soms weer door een bokaal Tacosaus…ook best pittig en weer een andere verwennerij van onze smaakpapillen.
Terug naar mijn broodje…
Voor alle duidelijkheid vermeld ik hier even de oorspronkelijke ingrediënten volgens Sandra dus:
– 1 el kokosvet (ik neem olijf- of maïsolie)
– 300 gr havermoutvlokken (ik neem 250 gr en 50 gr amandelmeel)
– 4 eieren;
– 1 zakje bakpoeder
– een snuifje zout
– 1 el acaciahoning (ik neem vaak agavesiroop)
– 2 el chiazaadjes (die doe ik bovenop)
– 5 el mix van rozijnen en cranberry’s (ik neem rozijnen en- noten&pittenmix)
– handjevol walnoten (ik neem gemalen hazelnoten )
extraatje van mij: 2 rijpe bananen.
Het recept en werkwijze vind je op internet.
Als laatste extraatje voeg ik nu een stukje verse gember erbij.
Dat is voor mij de ultieme toets.
Toen kreeg ik enkele weken terug van mijn osteopaat de raad om meer linzen in mijn voeding te verwerken. Dit zouden bouwstenen vormen voor onze spieren en pezen. Onder het mom, baadt het niet dan schaadt het niet, verwerk ik ze nu o.a. in mijn spaghettisaus, chilli-con-carne en jawel, je raadt het al, deze keer ook voor het eerst 2 el in mijn broodje verwerkt. Zien of dit ‘past’.
Sorry Sandra, dat ik zo met uw uitgekiende recepten sol en me er niet kan aan houden. Het is echt een onweerstaanbare drang. (art. 71 van het strafwerkboek) knipoog 🙂
Trouwens het is niet alleen in de keuken dat ik me niet aan richtlijnen kan houden. Daarom zou ik vb nooit bij de overheid kunnen gewerkt hebben. Ik kan me moeilijk aan zinloze regeltjes houden.
In een ver verleden leerde ik op mijn eentje kledij maken. Helaas vond ik nooit het geschikte patroontje. Altijd zat er een detail in, dat mij niet aansprak of dat ik anders wilde oplossen.
Zodanig erg dat ik dan de kraag van het ene kleedje nam en de zakjes van een ander model. Het is sterker dan mezelf.
Ook nu nog. Ik koop geregeld 2de-handskledij. Deze week nog een kleedje totaal verbouwd. Want zo noem ik dit. De mouwen veranderd. Het kleedje nauwer gemaakt en uit de rest van de stof kon ik ingewerkte zakjes in de zijnaden verwerken. Het resultaat mag er zijn – het is best goed gelukt.
Dat maakt het er voor mij niet altijd even gemakkelijk op, maar het gaf en geeft me nog altijd veel meer voldoening om niet de geijkte wegen te volgen in recepten, jobs, patronen, uitstappen, mijn way of life, enzz
Zo creëer ik telkens opnieuw unieke stukjes of aparte situaties.
Is het trouwens niet zo, dat de mooiste paden naast de platgetreden wegen liggen?
Wie van het originele pad durf afdwalen ervaart de meest interessante dingen, en voor mij zit dit in
veel meer dan deze metafoor bedoeld.
Nog eens sorry Sandra, jouw broodje met mijn twist …..met gember, linzen en banaan is “af”, mijn oven piept !
Coverfoto: Suzy Hazelwood voor Pexels
Foto ingrediënten: Maaike Dobbelaere
