Ik liet me verleiden om die keer op een (tijdelijk gratis) aanbod in te gaan. Je kent dat ongetwijfeld, al die apps die opduiken op je teeveescherm. Pure nieuwsgierigheid, niks meer, niks minder.
De lokale en door belastinggeld gefinancierde teeveezender bakt er al jaren niks van. De teeveechef dompelt zich in het gebeuren op en in de commercie van de concullega’s. Met andere woorden frustratie alom bij de wat intelligentere kijkers.
Ik waagde het erop. Een proefmaand. Series en films in het immense landschap van kijkmogelijkheden. ‘Overwhelming’, tja, daar bestaat geen enkele puntgave Nederlandstalige omschrijving voor. Niettemin.
Sta me toe een classificatie ofte waardering te geven van wat ik uitprobeerde. Kreeg ik dus te zien een gigantische keuze aan ‘films’ die in het kijkcircuit nauwelijks het label ‘C’ zouden verdienen, wirwar (de ‘war’ is geëvolueerd tot persoonlijk), floppende ondertiteling als die er al is. En, blijkbaar zoals gestaafd in mijn inschrijving, overduidelijk Nederlandstalig. Krijg ik dus Franse ondertiteling. Wat moet ik daar nu mee?
‘Inglourious Basterds’, waw! Gedateerd 2009. Ik vergeet de innerlijke kwel. Zowat gedurende anderhalf uur. En dat is zowat het énige waardevolle kijkgenot.
Ik poog series te ontdekken, breeduit geëtaleerd door de publi errond. En ja, ik word gewaar dat het écht spannende ‘stuk’ in pakweg aflevering 7 pas wordt onthuld. Wachten dus. Dat noem ik dan ‘aan het lijntje houden’. Niks meer, niks minder. Ik word echt wel kwaad.
En, de volgende aflevering van mijn persoonlijke blog, wordt een omschrijving van wat ik de voorbije weken heb ervaren.
Volg je mee?
Foto door Rene Terp voor Pexels.com
