Die tijd van het jaar … Kerst!
Hoewel: tijd?
Al vanaf het einde van oktober zag ik de winkels stilaan gevuld worden met glazen ballen in alle kleuren, slingers met glitters, kitscherige Kerstmannetjes die je vanuit je raam kunt doen zakken alsof het lijkt of ze inbrekers zijn, dansende en zingende rendieren met een stembandje uit een oude horrorfilm en ledlampstringen, flikkerend of niet, je hebt keuze.
Tegen de tijd dat het 25 december is ben ik die Jingles en die Bells, die door onze strot worden geramd, want als je je huis niet versierd, zowel langs binnen als langs buiten, dan ben je ronduit een asociaal geval, kotsbeu.
Soms ben ik ook gewoon graag associaal, dat even ter zijde.
Maar we doen mee!
Allemaal, gezellig …
Nu kan je zeggen: ‘een huis mooi versieren vergt enige voorbereiding.’
Akkoord. Ik hou er ook van dat mijn decoratie er piekfijn uit ziet, elk naaldje van mijn veel te dure plastieken Kerstboom wordt zorgvuldig geplooid. Elk rood, wit of gouden Kerstballetje haast uitgemeten opgehangen en het bijpassende bordeaux-rouge engelenhaar met de uiterste precisie tussen de perfect geplooide naalden gehangen.
Ik hou nu eenmaal van decoratie, mode, trends … Behalve dan blauwe Kerstballen, die trend heb ik nooit begrepen.
Het mag er even allemaal piekfijn uitzien!
Maar het hoeft geen maanden te duren.
Van 6 december tot 6 januari, net zoals de traditie het onuitgesproken voorschrijft, na Sinterklaas en tot Driekoningen, zo om en bij, dat is voor mij wel meer dan genoeg.
Als ik door 1 of andere winkelstraat loop in november en de pompoenen met de kerstbomen haast in gevecht zie gaan, gaat er een grote ‘ERROR’ in mijn hoofd!
Een oorlog die wordt uitgevochten door marketing-bedrijven die ons zoveel mogelijk plastieken shit wil verkopen als ze kunnen, om nadien ergens op een eco-meeting hun plannen voor te leggen voor een milieuvriendelijk beleid.
Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig?
Waarschijnlijk zal de verzonnen Kerstman, door de Coca-Cola companie, wel een tasje verse pompoensoep met een vleugje gember en wat kokosmelk, want dat is de trent tegenwoordig, lusten.
Doe mij maar een heerlijke glühwein met kaneel en appelsien. Ach, het mag zelfs op een Kerstmarkt zijn.
Noem me over-traditioneel. Dat kan, ik neem het met graagte aan.
Ik vind dat sommige dingen ‘hun tijd’ verdienen, een tijd van komen en gaan.
Kerst komt begin december, wanneer de herfst nog volop regent en de pompoenen hun ranken hebben gelost en eindigt ergens in januari wanneer er hoop is op een vleugje vriezekou.
En ja, ik hou van Kerst.
De lichtjes brengen sfeer en geven me fonkelingetjes van klein geluk. Ik zing uit volle borst elk Kerstliedje mee, van Rudolph the red nosed reindeer tot White Christmas.
-Alle behalve Mariah Carrey, ook daar ERROR ik van-
De geur van zoete kaneel en appeltjes kruipen maar al te graag in mijn neus. De zotte truien met sneeuwvlokken en rinkelende belletjes en een lichtgevend gewei op mijn hoofd neem ik er ook met plezier bij.
Ik hou van families die samen komen met heuse vreetpartijen, gebraad met kroketten en peekes-en-ertjes, een kerststol als nagerecht en hopelijk zelfs een kaasschotel nadien. En liefst veel te veel wijn zodat de gesprekken met de nonkels, die je veel te weinig maar heel graag ziet, uitdeinen in een avond vol foppakjes, plezier en zottigheid.
Kerst is geweldig!
Voor even.
Geen overdosis alsjeblieft, hou het gezellig.
Gun de zelf uitgekerfde pompoenen die de stoepen versieren hun tijd om te verdwijnen.
Laat Sinterklaas eerst op zijn gemak en op zijn schimmel naar Spanje wederkeren.
En laat het op 23 januari alsjeblieft gewoon mijn zoon zijn verjaardag zijn met vlaggetjes en een slagroomtaart.
Mag het een tijdje wat sec zijn?
Even niets, rust in’t koppeke en saaie etalages waarop de focus echt op de te verkopen producten wordt gelegd en alles even normaal kan zijn zoals het hoort.
Paspoppen in ongemakkelijke en onnatuurlijke houdingen die pijnlijk zijn om naar te kijken. Keurig opgehangen jeansbroeken op een rekje, drie is genoeg, want minimalisme is nog steeds hip, behalve met Kerst.
Een boekenwinkel met interessante boeken in het uitstalraam.
Gewoon, zonder poespas.
Heel eventjes
En dan is’t weer Pasen.
Foto door Nicole Michalou & Pexels.com
