Laat ons eens terugdenken aan hoe de wereld er uitzag in de 19e eeuw. Je had kolonisators, vaak sterke en grote Europese mogendheden, en zij die gekoloniseerd werden. Gekoloniseerde volkeren mochten vaak niet hun eigen taal spreken, moesten hun religie overboord gooien en zich op talloze andere manieren conformeren aan de wensen en de gebruiken van zij die hen koloniseerden. In de 21ste eeuw is dat soort kolonialisme op het overgrote deel van onze planeet iets van een ver verleden. Toch in fysiek opzicht.
Hoewel sommige gebieden, waarvan Palestina een van de bekendste is (naar gelang welk wereldbeeld u aanhoudt), nog steeds in min of meerdere mate gekoloniseerd zijn en worden, denken wij bij het woord kolonisatie vaak aan het verleden. Maar is dat wel zo? Worden wij, westerse mensen van de 21ste eeuw nog steeds gekoloniseerd, of bedreigd met een nieuwe, hedendaagse vorm van kolonisatie? Misschien wel…
Anno 2025 hebben wij, burgers van de liberale democratieën van het vrije Westen, de vrijheid te zeggen wat we willen, ons te verenigen met wie we willen en zeker om te denken wat we willen.
Toch worden al die verworvenheden bedreigd, zowel door groepen die wij, in meerderheid gematigden en centristen, extreemrechts of extreemlinks zouden noemen.
Mochten de demografische groepen, autoritair links, autoritair rechts en het vrije midden zich simpelweg laten vatten in deze drieledige opsplitsing zou het nog steeds simpel zijn weerwerk te bieden tegen de extremen van de uitersten. Maar tegenwoordig is het moeilijker dan dat.
De oude tegenstellingen zijn niet langer van deze tijd
Immers, het is niet enkel meer links tegen rechts, de Rooien tegen de Zwarten, zoals het in België was in grote delen van de twintigste eeuw. Nu zijn het de jongeren tegen de ouderen (de scheiding ligt meestal ergens binnen Gen X). Maar ook mannen tegen vrouwen, de heteroseksuelen tegen de non-binairen en de gender queers. De stedelingen tegen de plattelandsbewoners, het globale Noorden tegen het globale Zuiden, het Westen tegen het Oosten (en dan bedoel ik zowel Europees, Midden- als Ver- en alles wat daartussen ligt). Het zijn de praktisch geschoolden tegen de universitair geschoolden, zij die meertalig zijn tegen de monolinguisten, de vrijdenkers tegen de gelovigen en de gelovigen ook nog eens onder elkaar, …
De wereld is zo veel ingewikkelder geworden dan ze was toen de meesten van ons opgroeiden, en dat feit wordt misbruikt door alle uitersten, van niet enkel het politieke, maar ook het sociologische spectrum.
Waarom kolonisten?
Waarom dan die titel? De Kolonisten van het vrije denken?
Wie tracht wie te koloniseren en wat heeft het vrije denken daarmee vandoen?
Of we het nu willen of niet, onze Westerse maatschappij, onze democratie en onze Res Publica worden gekoloniseerd door de uitersten, door zij die ons willen onderwerpen aan hun manier van zien, hun manier van denken en hun manier van zijn. Aan hoe zij de maatschappij vorm willen geven vanuit hun eigen moralistische standpunt. Want moreel, dat beweren ze te zijn, en uiteraard wordt dat beweerd door beide kanten.
Wie is moreel verwerpelijk?
Deze groepen waarvan wij de ene gemakkelijkshalve afschilderen als extreemlinks of, godbetert, “woke” proberen al wie niet meegaat in hun ideologie of zelfs nog maar hun vocabularium, weg te zetten als reactionair, kapitalistisch, patriarchaal en, daarom, moreel verwerpelijk. Zij die een tegengesteld standpunt hebben proberen hun tegenstanders weg te zetten als woke (in hun ogen een scheldwoord), communistisch, feministisch en, daarom, moreel verwerpelijk. Ziet u het patroon?
Net zoals de kolonisatoren de gekoloniseerden destijds wegzetten als ketters, achterlijk of onbeschaafd, wordt al wie niet meegaat in het extreme denken weggezet als reactionair, overgevoelig of blind voor de maatschappelijke realiteit. Dat is zo aan beide kanten van het maatschappelijke spectrum. Beide zijden beweren het morele denken exclusief uit te oefenen, tegen de immorelen van de andere zijde.
Voor een deel van de rechterzijde, de ouderen, de praktisch geschoolden en plattelandsbewoners, voor een deel van de mensen aan de onderste trede van de ladder van de maatschappij is al wie mededogen vertoont voor wie niet mee is met onze gemeenschap, de daklozen, vluchtelingen, queers, armen of andersvaliden, langdurig zieken in onze samenleving, met al wie anders is dan zij, of wie zij ook denken die minder recht heeft op maatschappelijke steun dan zijzelf, een softie, een quantité négligable, die onze zuurverdiende centen door ramen en deuren gooit ter wille van een groep parasieten die toch niet gered wil worden en vaak enkel uit is op het uitkleden van onze sociale zekerheid terwijl ze zich laven aan subsidies allerhande. De “zij” van de moraalridders, tegen de “wij” van de havelozen.
Deze softies en “valse intellectuelen”, deze verraders van het eigen volk, worden op sociale media vaak beschimpt en bedreigd, in een zeldzaam geval gedoxt zelfs, veilig voor de agressor, die zich verschuilt achter zijn of haar toetsenbord en de anonimiteit van een pseudoniem.
De “stilzwijgende meerderheid”
De virtuele zweep van de kolonisten, die toeslaat van zodra een dergelijke linkse rat nog maar durft te spreken of zich kenbaar te maken… De online bestrijders van de linkiewinkies zijn met velen, maar slechts weinig durven zich als dusdanig bekend te maken, getuige de vele anonieme accounts waarachter zij zich verschuilen. Enkel op massademonstraties durven zij zich, verscholen in de meute, te tonen. Eén van de velen, één van de naar verluidt “stilzwijgende meerderheid”, verscholen achter een vlag of een spandoek, vaak met een halve liter schraal bier in het blikje in hun handen.
De kolonisator weert zich, machtig in de massa, laf wanneer ze alleen zijn. Zij zijn de enigen die, volgens hen, opkomen voor het autochtone, historische volk, tegen een invasie van inwijkelingen en gebrainwashte, hooggeschoolde autochtonen, en de praktisch geschoolden die zij in hun val kunnen lokken, die geloven in het eten van minder vlees en de opwarming van de aarde. Die de schuld van hun ongelukkig zijn kunnen doorschuiven naar wie geld heeft.
Ook de linkerzijde verschuilt zich als kolonisatoren in de massa, zij het meer gewiekst. In tegenstelling tot de zelfverklaarde verdedigers van het autochtone volk gaan zij op in de massa via vakbonden, ziekenfondsen en eigen (online) media. Zij richten zich tot hetzelfde publiek van vergeten landgenoten, de (financieel) zwakkeren in onze maatschappij, die zich vaak optrekken aan het groepsgevoel van het wij/zij-denken, maar onderbouwen hun betoog met een internationaal en meer inclusief discours. Of zo lijkt het toch. Immers, wanneer zij hun gepriviligeerde publiek van allochtone kiezers aanspreken, exclusief het hunne, volgens hun denken, verzuimen zij te vertellen hoezeer zij achter het regenboogstreven staan. Dat deel van de ideologie wordt begraven voor zij die niet willen zoeken.
Protectionisme, maar dan met een focus op het Globale Zuiden?
Als je meegaat in het protectionistische discours van deze lieden, dan zie je al snel de tegenstelling tussen het opkomen voor de eigen industrie en de bezorgdheid om een eerlijke prijs voor het Globale Zuiden. Dan zie je dat wie zich niet houdt aan de gewenste voornaamwoorden van zij die zich buiten onze binaire gendermaatschappij zetten, niet zo inclusief behandeld worden als iemand die “Eat The Rich” op zijn spandoek staan heeft, of “Dood aan de Kapitalisten”, zo u wilt.
Wie vasthoudt aan de traditionele benaming van de wintermarkt in zijn stad, die genoegzaam nog steeds bekend staat als de Kerstmarkt, die hoeft op weinig begrip te rekenen. Net zoals de personen die, vaak uit onwetendheid of zonder er bij stil te staan, zonder nadenken een biologische vrouw “zij” en een biologische man “hij” noemen. Met biologisch bedoel ik simpelweg welk geslacht in hun genen vervat zit. Een kwestie van chromosomen, en hoe men het ook draait of keert, die veranderen niet.
Terwijl die personen vaak non-binair kunnen zijn… Of trans,… Wie weet wat zich in de onderbroek en de geest van een ander, die men net ontmoet heeft, afspeelt? En wiens zaken zijn het? Het zijn de zaken van aan wie het opgedrongen wordt en van met wie een relatie heeft. Van de eersten ongewenst, van de tweeden een deel van wie zij zijn als koppel. Het kan deel uitmaken van de identiteit van die persoon, net zoals blond zijn dat kan zijn, maar het zijn niet altijd onze zaken. Tenzij we ertoe gedwongen worden hier aandacht aan te besteden. De zweep van de kolonisten!
Twee zijden van dezelfde munt
Beide zijden, de hooggeschoolde veganistische en marxistische stedeling met zijn elektrische (bak)fiets die alle arme (letterlijk) zieltjes wil bekeren tot de linkse en naar eigen zeggen oh-zo-inclusieve kerk en de alleenstaande cultureel-christelijke moeder van drie kindjes, die vindt dat we eerst voor het “eigen volk” moeten zorgen maar toch Engelstalige namen kiest voor haar kinderen, allen eindigend op de letter “y” en twijfelt tussen de lokroep van het pseudo-communisme van “super-sociaal” of het “eigen-volk-eerst”-discours die beiden zichzelf als moreel goed zien en zien de anderen als een te vernietigen kwaad. Net zoals de kolonisten dat vonden van de ketters die zij toentertijd aantroffen op hun “ontdekkingsreizen”. Wie niet gelooft in de verlosser van de dag moet vernietigd worden!
Goedkeuring van geweld
Beide kanten vinden ook een zekere vorm van geweld of revolutie geoorloofd om hun doel van een homogeen denkende bevolking te bereiken en de tegenstand te breken. Beiden vinden dat het denken van de ander het probleem vormt dat moet gecanceld, beknot of onderdrukt worden. Niet langer de traditionele gebruiken maar de intellectuele redenering is onderhavig aan hun kolonialisme.
Wie hun demonstraties en publieke manifestaties financiert (meer dan eens schimmige buitenlandse bronnen) maakt niet uit in hun strijd om onze zieltjes te redden. Want zij hebben de Waarheid, het Ware Woord, in pacht. Zij gaan ons redden van de boze en duistere Andere. Nu of nooit, op kosten van Rusland, Iran, Elon Musk of God-weet-wie!
En wij, de centristische en stilzwijgende meerderheid, kijken ernaar en slikken even bij zoveel gewelddadig en agressief wederzijds onbegrip. En ondertussen betalen onze belastingen mee aan de politiecordons en de staatsveiligheid die beide zijden in toom moeten (kunnen) houden. Want wij zijn het volk. Of toch niet? Wij zijn het volk, opgejaagd wild voor beide zijden. Ieder zieltje gewonnen is meegenomen.
De staat valt, één nuttige idioot per keer.
PS: Gelijkenissen met bestaande personen zijn gebaseerd op louter toeval
Afbeelding: © Canva Dream Lab
