Iedereen wil ergens in, of eruit.
De gevangenis, het parlement, de finale van het Songfestival, de zon.
Soms is ontsnappen het doel. Soms is het straf.
Soms krijg je applaus, soms een huiszoeking.
En soms… een ladder van lakens.
Welkom in België.
Waar de satire vanzelf schrijft, als je het nieuws maar durft lezen
en waar zelfs een haai het strand opzoekt voor rust.
Zet u.
Smeer u in.
En bereid u voor op een portie zuivere, gebakken satire.
👉 1. Iedereen wil naar buiten… behalve Acid
In Gent graven gedetineerden met een schroevendraaier een tunnel naar de vrijheid.
In Saint-Hubert klimmen ze over hekken met een ladder van lakens.
In Brugge verduistert een schooldirecteur 180.000 euro en stapt daarna zelf op.
En Acid?
Die krijgt een huiszoeking, verhoor én contentverbod.
De ene probeert uit de cel te ontsnappen.
De andere probeert erin te geraken.
Bij ons krijg je sneller een gevangenisstraf voor het uitspreken van een naam,
dan voor het gijzelen van je klasbudget of het verkopen van je moreel kompas.
Welkom in het Belgische strafsysteem:
Wie roept, gaat binnen.
Wie rooft, blijft buiten.
De echte crux?
In België is het gevaarlijker om de waarheid te zeggen
dan om de wet te breken.
👉 2. Iedereen wil rood… behalve Red
Red Sebastian krijgt geen plek in de finale.
Zijn dans, zijn song, zijn verjaardag? Afgevoerd.
Peter Van de Veire begrijpt het niet.
Europa blijkbaar wel.
Maar terwijl Red géén rood krijgt,
liggen jongeren als tomaten op het strand.
“Smeren is voor sukkels,” zegt TikTok.
“Vandaag tomaatje, morgen chocolaatje.”
De ironie?
Red wil podiumlicht.
Gen Z wil zonlicht.
Beide eindigen met blaren.
👉 3. Reken maar… op fouten
Het Rekenhof slaat alarm:
De begroting van de regering?
Één grote gokshow.
Terugverdieneffecten?
Overschreven dromen.
Werkloosheidscijfers?
Wensdenken in Excel.
Maar dat houdt onze politici niet tegen.
In de Wetstraat verbieden ze wijn en pintjes.
Niet om nuchter te blijven.
Maar om geen rekenfouten meer te maken op drie promille.
Ondertussen smijten kleuterleerkrachten honderden euro’s uit eigen zak.
Leerkrachten betalen soms zelf voor krijtjes, stiften en lesmateriaal.
Tot 500 euro per jaar, want: “de aanvraagprocedure is te omslachtig.”
Een kleuterjuf?
Die is halve boekhouder, halve afvalverzamelaar,
en hele heldin.
Ondertussen krijgen kleuters minimumdoelen opgelegd
die geen enkele leerkracht ooit heeft gewild of goedgekeurd.
Ze moeten weten waar de Nijl ligt,
maar het schoolbudget geraakt meestal niet tot in de Brugse reien.
Kortom:
Kleuters moeten minimumdoelen halen.
De Kamerleden maximumflessen vermijden.
En de begroting?
Die zit ergens tussen wishful thinking en een wijnkaart.
Met andere woorden
Kleuters worden afgerekend op hun kennis.
Parlementsleden niet eens op hun wiskunde.
👉 4. Van haaien tot Netflixdiplomatie
Aan de Franse kust: haai gesignaleerd. Paniek. Strand ontruimd.
Orka’s en dolfijnen draaien doelloos rondjes in een gesloten dolfinarium.
In de VS?
Trump stuurt een vastgoedmakelaar zonder ervaring naar het Midden-Oosten.
Zijn voorbereiding?
Netflixdocumentaires.
… Netflixdocumentaires!
We leven in een tijdperk waar haaien en diplomaten even verward rondzwemmen.
De een zoekt vrijheid in het zand.
De ander zoekt vrede in seizoen finales.
Beiden zijn blijkbaar beter voorbereid dan onze begroting.
👉 5. Vrede, maar dan zonder vrede
Oekraïne en Rusland praten weer.
Niet over vrede,
maar over de mogelijkheid tot een toekomstige gedachte aan een tijdelijke bespreking.
Niet Poetin en Zelensky,
Natuurlijk niet.
De delegaties?
Tweede garnituur…. decor
De hoop?
Derde keus.
Een vredesoverleg zonder beslissingsrecht,
is als een brandweerwagen zonder water:
symbolisch, maar totaal waardeloos.
Ondertussen…
In Gaza regent het geen woorden, maar bommen.
50, 115, 250 … doden in 24 uur.
De VN noemt het etnische zuivering.
Trump noemt het “zielig” en belooft binnenkort iets goeds.
Macron schrijft vredesplannen zoals hij ook shampoo kiest:
met beide ogen dicht.
En België?
België stuurt een resolutie.
“Een noodzakelijke stap voorwaarts,” zegt men hier.
Een tekst met woorden zoals:
“tweedelige urgentie”,
“eerbied voor het internationaal recht”
en “meer humanitaire hulp aub,
… als het even past in de agenda.”
Tegen wie dat gericht is?
Tegen niemand.
Of iedereen.
Maar vooral voor de eigen spiegel.
Want als het écht dringend is,
dan stuur je geen resolutie.
Dan stuur je voedsel…
of zorg je er voor dat het binnenraakt.
en Netanyahu?
Die lacht, wijst, bombardeert.
Het resultaat?
Genocide die we niet zo mogen noemen.
Een humanitair rampgebied dat gebombardeerd wordt
uit ‘liefde voor vrede’.
De oorlog is zinloos.
De onderhandelingen nog zinlozer.
🔥 Dus wat neem je mee voor een goed gesprek op een communiefeest?
✅ Gedetineerden bouwen tunnels, Acid krijgt een publicatieverbod
✅ Red Sebastian niet naar de finale, jongeren wél verbrand in de zon
✅ Kleuterjuffen betalen stiften, parlementsleden verbannen pinten
✅ Rekenhof trekt aan de alarmbel, de politiek hoort alleen gezoem
✅ Een haai zorgt voor meer evacuatie dan de staatsveiligheid
✅ En diplomatie? Die leunt op Netflix en popcorn
Tot volgende week.
Wanneer de zon nog wat roder brandt,
de orka’s leren zingen voor de halve finale,
en (P)acid zijn eerste TikTok vlogt…
vanuit een cel mét wifi.
#PasIt
Ik sta alvast op scherp
Geert 😏
