-
Door
Warmvochtvoelweg
– Wat doet gij daar? – Opgaan in een Onverwoordelijk walhalla van gevoelsverwarring… hé! …gevoelserváring! – Jaja, spellingscorrectie speelt weeral wat jungiaans freudiaans met uw zachte voetjes. – Éh euh, ge moogt die warme grote handen niet met spellingscorrectie verwarren. – Ok, touché, geniet gij maar, die mens geniet toch ook, maar houd mij veilig,…
-
Door
Handzattoekdoek
Dídean staat rustig in de regen op een verlaten pleintje naast bossen en velden ergens tussenin De Pinte en Destelbergen. Ik ben thuis hier. Voor het eerst, overigens, want ik ben hier nooit eerder geweest, maar ‘t is wel fijn. Geen idee hoe lang ik zal blijven, ik moet pas zondag aan de IJzer zijn. …
-
Door
Stoomscheutstuifjes
De dag begon. Heel erg lang geleden kan dat niet geweest zijn. Vierentwintig uur is sowieso al peanuts in de ruimte, tijd is een bekrompen en besloten perspectief. Ik heb opnieuw iets teveel last van mijn fysieke bestaan. Pijnscheuten schieten scherp pulserend en venijnig plots en onverwacht, achter mijn oor, een tweetal cm onder mijn…
-
Door
Ezels zijn geen uilen!
Wie mij een beetje kent weet dat ik een zwak heb voor auto’s en motoren… én voor dieren… “intelligente” dieren. Telkens opnieuw sta ik verstomd welke – bijna hoogbegaafde – creaties moeder natuur zo maar uit het niets uit haar mouw schudt. Eender welke moderne auto (of motor) is ronduit een wonder der techniek, absoluut……
-
Door
Otfondswerfjeshaar
Woehoe! Eindelijk. Ik ben nog es alleen. Dídean heeft niks mooi uitzicht hier, en ik moet doorheen plassen ploeteren, maar het is heerlijk rustig. Tot Otje zin in aandacht of lekkers heeft. Otje is de poes wiens mens ik tijdelijk vervang, genaamd naar het personage uit Annie M.G. Schmidts verhaaltjes. Eerst was ze wat terughoudend.…
-
Door
Waar het hart van vol is…
Geen groter goed dan ergens je ziel en zaligheid in leggen. Jaren geleden zei iemand me dat het belangrijk is om wat je doet met passie te doen. Dat je op die manier het verschil kan maken. Het zijn woorden die blijven plakken zijn. Ondanks ze deel uitmaken van mijn levensvisie waren het recente gesprekken…
-
Door
Matelieritiemteam
– Wat ben je aan het doen? – Teveel, denk ik, want ik weet het niet meer zo goed. Of nee, niet teveel, wat te chaotisch misschien. De agenda verandert, omdat andere mensen afspraken veranderen, en dan verlies ik alle overzicht. Ik kan er ook niet aan doen. In ieder geval. De hagen zijn nu…
-
Door
Straalfijnstemsein
Met mijn handen in mijn zakken slenter ik over de paadjes van… Begot, ik weet niet waar ik ben. Thuis, in ieder geval. Dídean staat onder een rij boompjes op een rustige parking waar het wandelpad begon, en ik ben niet te veraf. In het ergste geval kan ik dezelfde weg terug slenteren. Kruipen, desnoods.…
-
Door
Eenvoud wint …
De laatste 2 jaar trokken we in het pinksterweekend met hetzelfde koppel vrienden en de respectievelijke kinderen naar een fantastisch vakantiehuis in Blier. Naast de warme vriendschap is het hoogtepunt van dit weekend telkens een heel fijn evenement dat we meepikken in het nabijgelegen dorpje Hotton. Op tweede Pinksteren vindt daar namelijk elk jaar een…
-
Door
Rhodofoddodenron
Dit wordt een blitsbericht. Want ik heb geen tijd, en ik ken de inhoud nog nicht. – Wat doet gij nu?! – Ahja, pardon, breinmist. Dat was Duits. – Doe wat literair, wil je, we hebben hier een schrijversimago hoog te houden. – Ja, sè, het rijmde toch, eh zeg. Ik vergat ergens een…
-
Door
Het document aan de koelkast.
Vooral in momenten van paniek en grote emoties vergeten we vaak belangrijke zaken. Wie 112 belt omdat hij zich in een noodsituatie bevindt, denkt niet aan pasjes en papieren. Toen ik in september 2022 aan het stikken was kon ik met moeite praten maar ik had wel één geluk: het document aan de koelkast. Sinds…
-
Door
De witte dorpjes
Ik zou evengoed een reisblog kunnen schrijven over de Caminito del Rey, of het El Torcal gebergte of ook over Ronda of Antequera. Zeker ook de moeite, maar niet voor nu. Omdat het de roep van de witte dorpjes was die ons (vooral mij) naar de regio Andalusia bracht, hou ik het dus op ‘de…
-
Door
Natte Pootjes
Drie jaar geleden zat ik in de zetel de nieuwslus aan het bekijken. Ik doe dat bijna nooit maar mijn partner was al gaan slapen en ik was wat brainless aan het zappen op tv. Beelden van de overstromingen in Wallonië/Pepinster verschenen op het scherm en grepen me rond de keel. Als grote dierenvriend was…
-
Door
Pacutmacrapdrama.
Het werkt duchtig op mijn zenuwen: drama. Vooral andermans drama. Ik heb het niet over een ander in het bijzonder, maar zonder had ik vast een heerlijke kindertijd gehad. Al mijn leven lang is andermans drama, en de gevolgen ervan, mijn enige last. Zelfs in de simpelste conversaties merk ik dat. Vermeld ik, bijvoorbeeld, gewoon…
-
Door
Sorry Jezus, ik geloof in Superman!
Ik moet een jaar of zes, zeven geweest zijn toen ik bij de krantenwinkel op de hoek naast de Donald Duck, die wij elke week trouw kochten, een stripverhaal van Superman zag staan. Het tafereel op de cover was dat van een ijslandschap, met in de bergwand een reusachtige gouden deur. Superman zweefde langzaam in…
-
Door
Over de evolutie van de tenen en andere ergernissen.
Alles wat leeft, evolueert, ook de mens. Sinds we lopen op twee benen zijn onze armen korter geworden, onze hersenmassa is veel groter, dus is onze schedel ook groter geworden, van onze staart blijft enkel nog het ‘staartbeen’ over… We worden steeds groter ook. Steeds meer mensen krijgen geen verstandskiezen meer, en van wie die…
