Met een cd van Mark Knopfler en Emmylou Harris op de achtergrond schreef ik dit columnpje. Wat een genot voor het oor! De muziek wel te verstaan.
Ik ben aan het snuffelen in oude verhaaltjes op mijn pc en kwam ook dit tegen: geschreven op 28 juli 2007, herstellende van mijn drie-tenen operatie. Nu ben ik wel meerdere keren aan tenen onder het mes gegaan, maar deze was er toch eentje, met heel veel pijn en ongemakken. Zowel fysiek als emotioneel, het was er eentje die kon meetellen; Kort voordien trouwens had mijn partner mij verlaten, omdat hij niet overweg kon met de mindere kanten van een relatie. Twee weken voor die operatie – die al lang vastlag – maakten we nog een prachtige wandelreis naar Tenerife, met o.a. de Teide. Reizen, en wandelen stond hoog in het vaandel voor hem. Zorgen voor een partner, dat kende hij helaas niet. Afin, ik ben er natuurlijk weer sterker uitgekomen, want is het niet zo: “What does’t kill you makes you stronger.”
Vandaag gependeld tussen de buitenkant en de binnenkant van mijn huis. Herstellende van een drie-tenen-operatie huppelde ik een beetje mee met de wolken. Het weer klopte eigenlijk totaal niet met de weersvoorspelling. Ze hadden een slecht weekend voorspeld. Niets daarvan. Niet eens zo slecht in vergelijking met wat we nu stilletjes aan gewoon zouden moeten zijn. Ik liep op krukken en moest me helemaal in mijn eentje weten te beredderen.
Gat in de wolken en zon. Naar buiten. Wolken voor de zon. Weer naar binnen. Hetzelfde met mijn outfit. Zon. Short en topje. Meer zon. Topje uit. Wolken. Alles weer aan. En dat bleef zich een paar keer herhalen.
Buiten kon ik lezen en luieren in de zon. Van dat laatste kom ik niets te kort de laatste weken. Althans niet van het luieren. De zon, dat is iets anders. Ik mag en kan zes weken niet in mijn auto springen voor een boodschap of een afspraak bij een klant. (ik ben tuinontwerpster) Binnen, fotootjes geplakt, tenen uitgepakt. Weer naar buiten. Hoe een tegenslagje je met zachte dwang kan leiden tot het afwerken van een takenlijstje. Ach, daar is de zon terug! Dan maar wat takjes gesnoeid en de rijpe besjes geplukt. Pluk de dag. Pluk de besjes. ‘Elk nadeel heeft zijn voordeel’, zou Johan Cruiyf hebben gezegd.
En uit de boxen galmt nog steeds: “If this is goodbye.”
