Uit de kindermond
Ik sta zo vaak versteld wat er vandaag de dag uit de kindermond komt. Door de nieuwe technologie, en de razendsnelle evolutie van onze wereld, krijgen ze een gigantische hoeveelheid aan informatie en prikkels binnen. En dat absorbeert Wolf allemaal, net als een spons. De uitspraken hieronder zijn van mijn kleinzoontje, allemaal rond de leeftijd van 5 à 6.
Dit doet hen eigenlijk ver voor zijn op hun leeftijd, qua algemene kennis dan. Vergeleken met wat wij vroeger wisten op dezelfde leeftijd sta ik echt soms paf. Wolf, katapulteert me geregeld naar mijn jonge leeftijd en dan merk ik eigenlijk hoe lang wij vroeger dom bleven.
STUDIE STABILITEIT VOOR KLEUTERS.
We zaten in de living bij mij aan de ronde tafel en Wolf is de omgeving aan het observeren:
Opeens: “Papa, waarom staat die paal daar?.” Wijzend naar een paal in het midden van de ruimte. Zijn papa, Pieter legt uiteen dat daar vroeger een muur stond en dat die paal dat moet opvangen, samen met 2 andere steunpilaren en dat daar dan een ijzeren balk op ligt om de achtermuur van mijn huis op te vangen. Wolf: “ahja, er stond daar vroeger een muur”. Met een tevreden blik op zijn gezichtje zag ik dat zijn vraag beantwoord was. Nog geen 6 jaar en redeneren als een ingenieur-in-wording. Dat jongentje ziet alles en moet ook een deftig antwoord krijgen op al zijn vragen. Eigenlijk wel verrassend soms.
BESCHEIDEN LEVEN.
Vorig jaar vroeg ik of hij het al gewoon was om een paar dagen bij mama en dan terug een paar dagen bij papa te wonen. “Niet erg hoor” zei hij “mijn mama en papa leven bescheiden”.
Natuurlijk begreep ik dat hij “gescheiden bedoelde”.
STEENLABINE. (5 jaar)
Wolfje, zit in de tuin bij de waterborrelaar te spelen met een bootje en met stenen en zegt opeens: “dit is een steenlabine”. Ik verbeter hem en zeg dat het een lawine is. Hij reageert: “Neen oma, het is een steenlabine en er bestaat ook een sneeuwlabine.” Wat is er mooier om nieuwe woordjes te leren met je kleinkind.
(de tekst gaat verder onder de foto)
TREINRIT NAAR ROESELARE (6 jaar)
We rijden met de trein naar Roeselare en in Lichtervelde staat de trein een poosje stil. Wolf en ik turen door het raam. Opeens ziet hij de trein vertrekken op het spoor naast die van ons, maar het voelt alsof onze trein vertrekt… Dit fenomeen is totaal nieuw voor hem….en ik leg hem uit dat het inderdaad voelt alsof wij vertrekken, maar dat het een illusie is. Hij knikt en hij snapt het. En opeens vertrekt onze trein toch en hij kijkt naar buiten: ‘dat kan niet hé oma, dat heel de wereld opschuift, nu is het toch onze trein die vertrekt hé.” En dan zie je nog zijn mimiek er niet bij !
Je moet het maar bedenken hé, die frisse hersentjes die alles voor de eerste keer meemaken, hebben toch heel wat te verwerken. Goed dat er dan grote mensen in de beurt zijn om eventueel wat uitleg te geven.
UITLACHEN. (6 jaar)
Wolf vraagt: “Oma, wat betekent uitlachen? Ik geef een vb en zeg, stel dat jij valt met je neus in ‘n hondenpoep en de mensen helpen je niet maar lachen met je. Dat is dan uitlachen, in plaats van je te helpen, dat ze met je spotten.
Hij zegt daarop :”Ik ben vorige week gevallen, met mijn poep in een plas en de kindjes lachten mij uit, maar dat zegt meer over hen, dan over mij hé.” En ‘t is nog waar ook.
ROEIEN IN DE PAN.
Ik sta in de keuken wokgroentjes te garen in de grote pan voor een boerenommelet. Als ik kokkerel komt Wolf steevast kijken of hij kan helpen met oma. Hij vraagt:”Wat doe je oma?” ik zeg: “Roeren in de pan”.
Waarop hij zijn opstapje dichtbij schuift en mij vraagt: “Mag ik ook wat roeien in de pan?”.
En ergens heeft hij gelijk…het lijkt als roeien in de pan.
EEN DRONE. (6 jaar)
Onlangs komt mijn zoon met Wolf langs. Wolf is in de wolken want hij wil iets kwijt: “Als ik 11 jaar ben dan krijg ik een drône van mijn mama”. Ik kijk verbijsterd en vraag hem wat hij van plan is daarmee te doen?
“Ik ga dan heel de wereld scannen” zegt hij triomfantelijk terwijl hij draait met zijn grote kijkers.
Over ambitie gesproken, dat kan tellen. Big brother is in aantocht….
