Draak laat horen hoe hij worstelt met zichzelf, en ik voel waardeloos verwaarloosd en verloren als een optie die hij niet verliezen wil. Ik dacht dat ik een vriend was, ik denk zelfs dat ik – nog steeds – een vriend bén. Een volstrekt waardeloze voor wie een vriend wil hébben, misschien. Zo mogelijk nog waardelozer voor wie geen mal figuur wil slaan in zijn familie en de rest van een vriendenkring. Waarachtig desondanks. Hooguit weet hij het niet. En tussen een overload aan parels voor de zwijnen vind ik niet één song die aansluit bij het gevoel dat ik met hem delen wil, dus zwijg ik stil. Al snel wringt en wreekt dat, want afwijken van de gewoonte om bevestiging te bieden als hij die benodigt, beangstigt me.
-Wat betekent bevestiging voor een verbinding die sowieso bestaat in Droomtijd?
-Je hebt een punt.
-Ik heb alleen maar een vraagteken.
-Hij meldt waar hij mee worstelt, bedoel ik, hij zoekt geen bevestiging.
-Waarmee hij andersom bevestiging biedt.
-Dat weet ik zo nog niet…
-Ik wel.
Onderhand werd Dídean naar de garage gesleept, want sinds de nieuwe schokdempers begon ze blauw en stroperig te roken. Eerst was er nog hoop dat de injectoren wat verstopt zaten en dat een produkt in de brandstoftank soelaas kon bieden, maar na enkele ritten bleek het zinloos. We bleven voetgangers en fietsers vergassen, dus ik hield halt op een parking aan de kant. Wat paniekerig belde ik met mensen met kennis van zaken, alsook met mijn verzekeringsmaatschappij, die me wonderwel ter hulp snelde.
De man van de sleepdienst en ik waren de hele rit lang – en de rit was lang – de beste vrienden, die nu alles van elkaar weten dat we morgen weeral zijn vergeten. Geen verbinding in Droomtijd, wel een vriendschap desondanks, die ongetwijfeld moois oplevert in Alwatis. Ergens. Ooit. Voor iemand, voor iets, voor wat het waard is. Nu woon ik geparkeerd tussen de autowrakken, tot de liefste garagist ter wereld tussendoor zijn drukke agenda tijd voor mij heeft. Spannend, want ik weet niet of Dídean nog hersteld kan. Noch, als ze dat niet, wat ik dan doen zal.
Ik adem in, ik adem uit.
Wat een gedoe toch ook weer.
