Donderdagse dialogen
door Beertje Bernie
Dit blog is een uniek ervaren van eigenzinnige spiritualiteit, het dapper creatief inrichten van identiteit, en het schept een apart beeld van menselijke realiteit. Het kan shockeren, confronteren, en verwonderen; het kan inspireren, vertroosten, en soms grappig zijn. Het waarschuwt niet voor eventuele triggers, dus zorg goed voor jezelf en lees op je eigen verantwoordelijkheid.
Ben je nieuw bij deze blog? Lees dan eerst de verklarende woordenlijst.
-
Kikkerklokkerel
De ijsvogel scheert over het wateroppervlak op jacht, en zet zich tussendoor te rusten op de overhangende tak vlak naast me. Een kikker springt op me af en laat zich wormpjes voeren. De eenden waggelen tegenaan mijn busje ’t water in zonder omwegen te maken. De schildpad ligt te zonnen, en als ik vlakbij hem…
-
Wasschoonwankel
Erg veel weet ik niet meer van de voorbije week. Behalve iemands gietijzeren deurbel ophangen, en wat flyers in wachtkamers leggen, voerde ik niks taakjes uit. Ik kón amper nog wat. Middenin de stress van generatorfalen en de gevolgen van een lief, vergat ik een medicatiemoment. Sowieso moet ik alle stress vermijden, en ik faalde…
-
Dieseldisstress
De oerkreet snijdt door mijn ziel. Ze klinkt duidelijk vanuit dezelfde zielediepte, maar dan in de verte boven mij. Mijn eigen stem klinkt ook zo, als het ik volstrekt verloren voelt. Het protest vervolgens – al net zo herkenbaar: nee, nee, neeneenee, néé! De snot de tranen hik gesnik geneeeneeneeeeeewaa….. Wow, wacht es… Ik besef! …
-
Warmvochtvoelweg
– Wat doet gij daar? – Opgaan in een Onverwoordelijk walhalla van gevoelsverwarring… hé! …gevoelserváring! – Jaja, spellingscorrectie speelt weeral wat jungiaans freudiaans met uw zachte voetjes. – Éh euh, ge moogt die warme grote handen niet met spellingscorrectie verwarren. – Ok, touché, geniet gij maar, die mens geniet toch ook, maar houd mij veilig,…
-
Handzattoekdoek
Dídean staat rustig in de regen op een verlaten pleintje naast bossen en velden ergens tussenin De Pinte en Destelbergen. Ik ben thuis hier. Voor het eerst, overigens, want ik ben hier nooit eerder geweest, maar ‘t is wel fijn. Geen idee hoe lang ik zal blijven, ik moet pas zondag aan de IJzer zijn. …
-
Stoomscheutstuifjes
De dag begon. Heel erg lang geleden kan dat niet geweest zijn. Vierentwintig uur is sowieso al peanuts in de ruimte, tijd is een bekrompen en besloten perspectief. Ik heb opnieuw iets teveel last van mijn fysieke bestaan. Pijnscheuten schieten scherp pulserend en venijnig plots en onverwacht, achter mijn oor, een tweetal cm onder mijn…