Donderdagse dialogen
door Beertje Bernie
Dit blog is een uniek ervaren van eigenzinnige spiritualiteit, het dapper creatief inrichten van identiteit, en het schept een apart beeld van menselijke realiteit. Het kan shockeren, confronteren, en verwonderen; het kan inspireren, vertroosten, en soms grappig zijn. Het waarschuwt niet voor eventuele triggers, dus zorg goed voor jezelf en lees op je eigen verantwoordelijkheid.
Ben je nieuw bij deze blog? Lees dan eerst de verklarende woordenlijst.
-
Handzattoekdoek
Dídean staat rustig in de regen op een verlaten pleintje naast bossen en velden ergens tussenin De Pinte en Destelbergen. Ik ben thuis hier. Voor het eerst, overigens, want ik ben hier nooit eerder geweest, maar ‘t is wel fijn. Geen idee hoe lang ik zal blijven, ik moet pas zondag aan de IJzer zijn. …
-
Stoomscheutstuifjes
De dag begon. Heel erg lang geleden kan dat niet geweest zijn. Vierentwintig uur is sowieso al peanuts in de ruimte, tijd is een bekrompen en besloten perspectief. Ik heb opnieuw iets teveel last van mijn fysieke bestaan. Pijnscheuten schieten scherp pulserend en venijnig plots en onverwacht, achter mijn oor, een tweetal cm onder mijn…
-
Otfondswerfjeshaar
Woehoe! Eindelijk. Ik ben nog es alleen. Dídean heeft niks mooi uitzicht hier, en ik moet doorheen plassen ploeteren, maar het is heerlijk rustig. Tot Otje zin in aandacht of lekkers heeft. Otje is de poes wiens mens ik tijdelijk vervang, genaamd naar het personage uit Annie M.G. Schmidts verhaaltjes. Eerst was ze wat terughoudend.…
-
Matelieritiemteam
– Wat ben je aan het doen? – Teveel, denk ik, want ik weet het niet meer zo goed. Of nee, niet teveel, wat te chaotisch misschien. De agenda verandert, omdat andere mensen afspraken veranderen, en dan verlies ik alle overzicht. Ik kan er ook niet aan doen. In ieder geval. De hagen zijn nu…
-
Straalfijnstemsein
Met mijn handen in mijn zakken slenter ik over de paadjes van… Begot, ik weet niet waar ik ben. Thuis, in ieder geval. Dídean staat onder een rij boompjes op een rustige parking waar het wandelpad begon, en ik ben niet te veraf. In het ergste geval kan ik dezelfde weg terug slenteren. Kruipen, desnoods.…
-
Rhodofoddodenron
Dit wordt een blitsbericht. Want ik heb geen tijd, en ik ken de inhoud nog nicht. – Wat doet gij nu?! – Ahja, pardon, breinmist. Dat was Duits. – Doe wat literair, wil je, we hebben hier een schrijversimago hoog te houden. – Ja, sè, het rijmde toch, eh zeg. Ik vergat ergens een…