Donderdagse dialogen

door Beertje Bernie

Dit blog is een uniek ervaren van eigenzinnige spiritualiteit, het dapper creatief inrichten van identiteit, en het schept een apart beeld van menselijke realiteit. Het kan shockeren, confronteren, en verwonderen; het kan inspireren, vertroosten, en soms grappig zijn. Het waarschuwt niet voor eventuele triggers, dus zorg goed voor jezelf en lees op je eigen verantwoordelijkheid.

Ben je nieuw bij deze blog? Lees dan eerst de verklarende woordenlijst.

  • Weerafzinstand

    Weerafzinstand

    Beertje blijft verweerd en weerloos beresterk en loeihard verder trainen.

    Lees meer

  • Repsroeirecorder

    Repsroeirecorder

    – … B… Wat o wat zijt gij aan t doen?  – Aan ‘t typen.  – Op een fiéts? – Dit is geen… fiets… Een fiets… zou vooruit… geraken. – Ok, een hometrainer dan.  – Een home… trainer… zou… in iemands… huis… staan.  – En wat is dit dan?  – Dit is… een cardio… machien……

    Lees meer

  • Tijdwijdkwijt

    Tijdwijdkwijt

    De gedachte galmt als uit een ver verleden. Ze echoot elders dan ik ze verwacht. Ik zwijmel, getraagschuimd zetelzacht. Ik smelt in warmte en gezelligheid, ik kies mijn herinneringen. Waar nodig verwerk ik ze, en als dat nog niet lukt leid ik ze om.  In Dídean kan, en mag, ik dat. Niemand anders die er…

    Lees meer

  • Theatimmertaaltraal

    Theatimmertaaltraal

    Er zijn van die momenten in het leven waarop ik niet weet of mijn ogen vertranen van verdriet of van ontroering.  Dit is zo’n moment.  Het lichtend vonkje dat ik voelde, wat elk gesprekje elke avond voedde, wordt bedolven onder donkere besognes die de ander ver voorbij het eind van zijn Latijn hebben gedwongen.  In…

    Lees meer

  • Datzatwatte

    Datzatwatte

    Het is koud, maar dagen vallen me voorbij als sneeuw voor de zon. Ik zoek naastig naar wat full-on-sunblock voor ze. Een sunscreen, een parasol,…  Op zijn minst een zonnebril, Onverwoordelijks, doe me een lol.  Please! Zet tijd stil, tot ik die weer tikkend wil. Keer entropie een eindje voor me om.  Een jaartje, een…

    Lees meer

  • Kipvioolpenvel

    Kipvioolpenvel

    Ik zag de gitaar aan de wand. En een jongen met een zware handicap, nog maar net terug onder de levenden. Een ei na dodelijke infectie had hem – weer maar eens – op de afdeling Intensieve Zorgen gesmeten. Ik kon het niet laten. Tengere Jolan schommelde vervolgens mee met mijn tokkeltje en geïmproviseerd stemklankgekletter.…

    Lees meer