Mijn lieve lezer, vergeef me als ik taalfaal, of verschrompel in uw gratie dezer dagen. Het brein raakte volstrekt kortgesloten in de nachtmerrie, die ik nu – diep doordrongen van dankbare opluchting – tot “Vorige Week” mag besluiten. Wat een gruwel het was! Ik voelde meermaals klaar om instant te overlijden. En even zoveel keren…
De bevolkingsdienst van de gemeente heeft me ingeschreven in het appartement. De wijkagent kwam langs om te kijken of ik hier wel echt woon. Nou. Ik slaap hier elke nacht. Al mijn hebben en houden steekt in een aantal gestapelde curverbakken die ik bij mijn oude, in een overload aan verzamelde spullen en bezittingen verdrinkende,…
Dídeans motor vereist duur werk van lange adem, maar ik kan bij een vriend in een appartement gaan wonen, want dat was de deal. Als mijn busje of mijn lichaam faalt, en ik niet terecht kan in een zorgstudio van de coöperatie van welke ik deel uitmaak, mag ik ook mijn deel van het appartement…
Draak laat horen hoe hij worstelt met zichzelf, en ik voel waardeloos verwaarloosd en verloren als een optie die hij niet verliezen wil. Ik dacht dat ik een vriend was, ik denk zelfs dat ik – nog steeds – een vriend bén. Een volstrekt waardeloze voor wie een vriend wil hébben, misschien. Zo mogelijk nog…
Het is me nogal een week, met mijn rillende ringvinger. Ik doe de was in een westvlaamse wasserette. Er is één andere vrouw. Kromgebogen, grijzend, zichtbaar vol artrose en voorbij de menopauze. In haar snoet liggen schrijnende herinneringen tussenin diepe groeven en rimpels begraven rondom een stralende glimlach. We vertederen mekaar zichtbaar met een liefdevolle…
Mijn huisarts zit er, even perplex als ik, naar te staren. – En da‘s alléén diene vinger of wat? – Ja. Alléén diene vinger. Volstrekt de verkeerde om iets nuttig mee te doen zo eh. Als het nu nog mijn middenvinger was… Ze lacht een beetje groen, en bezorgd, terwijl ze wat bewegingen met mijn…