Ik ben juf Else en ik schrijf graag, als ik de tijd heb (want je weet: gepensioneerden en tijd hebben…) Momenteel doen allerlei dingen me terugdenken aan vroeger, dus is er een grote kans dat ik schrijf over mijn herinneringen. Maar dat kan net zo goed over iets zijn dat ik las, iets wat me boos maakte, of net blij. Kortom: ik heb er geen idee van wat er zoals uit mijn pen zal vloeien! Vaak weet ik het pas als de eerste woorden op papier, of in dit geval op het scherm staan!
Hoeveel zouden het er geweest zijn? Geen idee eigenlijk, maar het waren er veel, heel veel… Het waren er honderden, vele honderden kabouters! De ene wat groter, de ander wat kleiner, met sproetjes en zonder, zonder en met brilletjes, met Sneeuwwitje-witte huidjes tot bijna zwart, lang haar of net ultra kort, van sneeuwwit over ros…
Mijn eerste herinnering aan het “kerstgebeuren” moet zijn van toen ik een jaar of drie was. Mama moest in de stad boodschappen doen, en ik mocht mee achterop de fiets. Mama beloofde me: “als je braaf bent en niet zaagt en trunt (ik was blijkbaar een grote zeur en wat wij een trunte noemen: ik…
Ik zit te typen in mijn woonkamer, die volledig in kerstsfeer baadt… Buiten is het koud en grijs… het is wat wij hier “waterkoud” noemen: het lijkt of het elk ogenblik kan gaan sneeuwen… Met wat kerstmuziek op de achtergrond, de vele honderden (duizenden?) lichtjes in de kerstboom, op de kasten en aan de muren,…