Meanwhile in Ostend

door Martine Meire

De mooiste, en ook enige, stad aan de Vlaamse Noordzeekust inspireert Martine in haar overpeinzingen over de staat van het maatschappelijke leven. Als jong gepensioneerde met een carrière in het vrijetijdsbeleid ligt haar focus vooral op erfgoed, beeldende kunst en participatie.

  • Fin d’saison

    Fin d’saison

    De kustbewoners spraken al een graag een mondje Frans. Daardoor vind je in Oostende Petit Paris, Petit Nice (aan het Kursaal), Place Marie-José of Place d’Armes, de Boulevard. Dat is natuurlijk niet vreemd als je bedenkt dat tot 1938 het Frans de officiële landstaal was, ook in Vlaanderen.  James Ensor (1860-1949), bijvoorbeeld, sprak Frans, Engels…

    Lees meer

  • Vooruitgangsoptimisme

    Vooruitgangsoptimisme

    We kunnen niet meer om de negatieve berichtgeving heen. Elke dag gebeurt wel ergens op deze blauwe planeet een of andere ramp die we aan de opwarming van de aarde toeschrijven.  De oorlogen die in diverse werelddelen woeden, geven ook al geen optimistisch gevoel. En dan zwijgen we nog van de hedendaagse politieke cultuur waarbij…

    Lees meer

  • Slaap, kindje slaap.

    Slaap, kindje slaap.

    Deze eerste paar dagen na de invoering van de zomertijd brengen mijn lichaam in verwarring. Ik ben moe, moe, moe. Mijn oudste zoon zegt dat het ‘tussen mijn oren’ zit, mijn lichaam zegt iets anders. U heeft het al door: ik zit in het kamp van de voorstanders van de wintertijd.  Die tijdsindeling loopt sowieso…

    Lees meer

  • Immersive experience

    Immersive experience

    Ik stond er altijd een beetje huiverachtig tegenover, de met veel aplomb aangekondige immersive experiences.  Meestal gaan die ‘meeslepende ervaringen’ over het leven en het werk van grote kunstenaars. Met behulp van technologieën word je ondergedompeld in een nieuwe realiteit. Je wandelt als het ware het universum van de kunstenaar binnen, door de grote poort…

    Lees meer

  • James Ensor leeft!

    James Ensor leeft!

    Hoezo, hoor ik u denken: James Ensor is toch reeds lang dood. Inderdaad, 75 jaar om precies te zijn.  Op 23 november 1949 werd hij ten grave gedragen. Hij kreeg in de decanale Sint-Petrus en Pauluskerk een mooie dienst, waarna zijn lijkstoet richting Mariakerke trok.  Massa’s mensen stonden langs het parcours om De Meester zijn…

    Lees meer

  • Vooruit met de geit!

    Vooruit met de geit!

    Onlangs langs ik een artikel waarin een studie wordt aangehaald die bewijst dat dieren empatisch gedrag kunnen vertonen. Het deed me denken aan de tijd toen ik nog les gaf, ondermeer over het dierenepos. Vermenselijking van dieren is van alle tijden, denken we maar aan Meneer de Uil en de andere dieren uit de Fabeltjeskrant,…

    Lees meer